Johan Stevens Psyche 7 sep 2018, 06:00

Leestijd: 5 minuten

Waarom ik het lastig vind om ‘man’ te zijn in het bijzijn van vrouwen: hoe doe je dat?

Hoe doe je dat eigenlijk: man zijn? Of: mannelijk zijn. De metroman is uit, maar wat en hoe dan wel? En hoe verhoud ik mij tot vrouwen? Wandelend in het centrum van Haarlem had ik het met een kennis die werkt als therapeut over deze vragen. Veel mannen, ik incluis, worstelen hiermee. De kennis vroeg: ‘Wat is bijvoorbeeld niet leuk aan man zijn?’

‘Alleen maar op seks uit’

Het eerste dat er in mij opkwam is dat je door vrouwen snel weggezet wordt als ‘seksistisch’ en ‘alleen maar uit op seks’ en aanverwante verwijten.

Verwijten waar ik altijd erg ongemakkelijk van word en het gevoel overvalt mij dan: ja, maar dat is niet eerlijk! Ja, er zijn inderdaad vrouwen op deze wereld waar ik mij tot aangetrokken voel en er zijn dagen dat dat heel veel vrouwen zijn. Soms wemelt het ervan in de Albert Heijn. Zoals een vriend van mij eens poëtisch zei: ‘Er zijn dagen dat ik alleen maar borsten zie.’

Krijg je veel mannelijke artiesten aanbevolen op Spotify? Dat komt door een seksistisch algoritme

Maar er zijn dus ook heel veel vrouwen waar ik geen seks mee wil, waar ik graag mee wil lachen of eindeloos mee wil discussiëren over het nut van kunst in het algemeen en theater in het bijzonder. Of over Immanuel Kant, of hoe je de perfecte zalmquiche maakt. Om maar wat te noemen.

Verschillende fases

Zeker in fases van mijn leven dat ik niet zo veel seks heb – zeg maar: nauwelijks – komt het verwijt best wel bizar over. Alsof je tegen iemand die een week niet gegeten heeft zegt: ‘Jij zit ook alleen maar aan eten te denken!’

Kijk, ik ben ooit fundamentalistisch christelijk opgevoed, dus ik ben de eerste die seks associeert met schuld en schaamte, maar ik wil daar eigenlijk een beetje van af.

Leren van de Zweden: mannelijkheid (al van lattepapa’s gehoord?)

En dat er een club mannen is die dingen roept als ‘daar moet een piemel in,’ dat weet ik. En ik heb de indruk dat die groep ook best groot is, maar niet alle mannen zijn zo. Echt niet. En het is stuitend dat bijna elke vrouw weleens iets naars heeft meegemaakt in het contact met een man. Een vriendin van mij zei laatst iets dat ik me als man echt niet altijd realiseer: ‘Je wordt als vrouw altijd beoordeeld op je uiterlijk.’

Ik kan daar zo nu en dan best een beetje meer bij stilstaan. Ik weet niet hoe het is om steeds beoordeeld te worden op mijn uiterlijk.

Als man zit je zo in de Friendzone

Het effect van het verwijt is dat ik als single man in het contact met vrouwen angstvallig álle seksualiteit uit de interactie dreig te laten. Ik voel verlangen naar intimiteit of dikke vette sjans met je, maar begin dus over zalmquiche en Immanuel Kant Kant te kakelen. Ook ben ik een invoelend en meelevend mensenkind als ik met je praat, ook om maar te laten zien dat ik niet zó’n man ben, maar op deze manier beland ik wel steeds feestelijk in de vermaledijde Friendzone.

Zien: The Mask You Live In op Netflix laat de (heftige) gevolgen van ons idee van mannelijkheid zien

Jaren terug had ik superleuk contact met een dame via Twitter. Ik naar Scheveningen. Wat een leuke flirt, ik had er helemaal zin in. Treintje, trammetje 9 naar Kurhaus, best even een rit, al met al, en daar kwam ik aan op Kijkduin. En daar was ze. Leuk type!

Wij naar een strandtent, beetje aftasten, spannend. Na een half uurtje kletsen vroeg ik of ze nog op vakantie is geweest. ‘Ja, we zijn naar Schotland geweest. Twee weken.’

Need I say more? Bleek al 3 jaar getrouwd. De rest van de middag heel leuk gepraat over zeilen. Dat er meer bij komt kijken dan je zou denken, enzo. Bij dat zeilen dus.

Snap je wat ik bedoel? Wat is precies het moment dat ik je mag laten weten dat ik je lekker vind?

Wees een man

Afgelopen week vertelde ik deze en meer verhalen aan een vrouwelijke kennis. Zij riep, nadat ze mijn verhaal had gehoord: ‘Maar je moet wel flirten!’

Een frons van kruis tot kruin verscheen over mijn hele lijf. ‘Je moet vrouwen een hand geven vanuit je kruis.’ Ik keek de dame glazig aan. Ze ging verder: ‘Neem je pik mee als je de stad in gaat.’ We proestten het uit toen ze dit had gezegd, maar daarna keek ze me strak aan en met een hand op mijn arm: ‘Als je uit bent en je ontmoet vrouwen, wees een man. Absoluut. Dat leer ik de mannen bij mij op Yoga ook.’

Maar hoe dan?

Ik ben nu al een paar dagen in nog grotere verwarring. Hoe moet je een man zijn? Stoer, mannelijk of juist lief en begripvol? Beiden, ja, tuurlijk. Maar wanneer is welke stijl het beste?

En waarom kreeg ik nu zo de wind van voren toen ik afgelopen week op Facebook liet weten welke Nederlandse bekende vrouwen ik aantrekkelijk vind? ‘Seksist!’ riep iemand. Terwijl ik gewoon een lieve, grappige, slimme jongeman ben die óók wild enthousiast kan worden van vrouwen.

Maar ja, ook toegegeven: ik werd zelf ook een beetje ongemakkelijk toen mannelijke Facebook-vrienden ná mijn foto van Marieke Elsinga ook foto’s gingen plaatsen. Toen werd het toch een vleeskeuring. Een beetje viezig.

Dus lieve en sexy vrouwen, ik weet het niet meer zo goed, en het aan jullie vragen zal denk ik als ‘zwak’ worden gezien. Omdat ik als man dat heel goed zelf moet weten. Dat is masculien.

Ik heb voor nu besloten not to be ashamed for being a man.

En toen ik afgelopen week op het rondreizend theaterfestival De Parade liep, glimlachend naar álles wat er is, ook mijn seksualiteit en het feest dat schoonheid heet (het is daar een ware plaag), liep ik daar een stuk meer ontspannen. Soms wat wankel, maar ontspannen. En trots.

En dat vond ik zelf behoorlijk sexy.

Ps. Als ik met jou over zalmquiche begin kan dat van alles betekenen. Maar voor nu even serieus: welke groenten doen jullie erin?

Johan Stevens is cabaretier en deelt op zijn website het e-bundeltje Feel The Fear And Do It Anyway.

Meer lezen over flirten?

• De drie fases van flirten volgens de wetenschap (slaag jij erin?)
• Het werkt! Dit zegt de wetenschap over flirten
• Deze flirttips werken wél (in tegenstelling tot foute openingszinnen)