Johan Stevens Psyche 5 jul 2018, 06:00

Leestijd: 7 minuten

Waarom geen ene f*ck geven je heel ver kan brengen in het leven

Bijna iedereen heeft het oranje boek wel op de boekenplank of op het nachtkastje staan. De must read van dit moment: De Edele Kunst van Not Giving A Fuck van Mark Manson is de grappigste en meest inspirerende schop onder de kont. In De Edele Kunst van Not Giving A Fuck draait het om vragen als: wat vind je nu echt belangrijk in het leven, en ook: welke pijn wil je in het leven? Wat vind je zo de moeite waard dat je er bereid bent voor te vechten? En natuurlijk gaat het over dat angst echt nergens voor nodig is. Maar daar gaat elk goed boek over.

De inzichten

Problemen komen altijd, kies de goede problemen

Hét probleem, zegt Mark Manson, is dat we met z’n allen geobsedeerd lijken door gelukkig worden. We willen ons allemaal goed voelen, de hele tijd. En we denken ook nog dat we er recht op hebben.

Terwijl, schrijft Mark: ‘Pijn en verlies zijn onvermijdelijk en we zouden moeten ophouden ons ertegen te verzetten.’

Wat werken deze zinnen ontspannend, zeg. Heerlijk. Ik realiseer mij direct dat ik altijd leef met op de achtergrond de gedachte: ooit, als ik echt rijk ben, als ik een flink aantal dingen van mijn bucketlist heb afgevinkt en ik een vrouw en golden retriever heb, dan, ja, dán… kan ik helemaal ontspannen, dan kan ik met een glimlach leven, en alle zorgen loslaten, dan is alles goed. Helemaal. Voor altijd.

Mark vertelt heel realistisch: dat is niet zo, dat gaat nooit komen, dat ultieme geluk. Er komt altijd gedoe.

Deal with it

Waar het om gaat is dat je juist problemen kiest. Kies je worsteling. Jij bent jij en ik ben ik, omdat jij een ander antwoord hebt op de vraag: Waar ben je bereid voor te vechten?

Voor de een is dat ’s ochtends om zes uur afzien in een zwembad om net iets sneller te kunnen zwemmen of een iets slanker lijf te hebben. Voor de ander is het vijf uur per dag viool spelen om de beste violist te worden.

Door het lezen van deze originele vraag kan ik me oprecht afvragen welke risico’s en welke pijn ikzelf bereid ben te verdragen om het leven te krijgen dat ik graag wil.

Voor jou is het misschien ondenkbaar om in je eentje op een podium te staan en verhalen te vertellen die ook nog eens grappig moeten zijn. In mijn weg naar een tof cabaretprogramma dat ik heel graag speel en waar ik samen met het publiek veel lol aan beleef, is het wel de pijn die ik wil ervaren. En weet dit: ik heb heel vaak nieuwe teksten uitgeprobeerd op een open podium, teksten waarvan ik dacht dat ze echt supergrappig waren en dat het muisstil bleef in de zaal. Het enige wat je hoorde was dat iemand ging verzitten op zijn stoel. Een ander begon te kuchen. En dat is vaker dan eens gebeurd. Totale paniek.

En toch heeft mij dat nooit ervan weerhouden om dóór te gaan. Nadat ik een paar biertjes achterover had gegooid, een dag enorm had zitten balen, ging ik daarna dapper verder. Want dit is de weg die ik wil bewandelen. Inmiddels lachen de mensen wel. Fijn.

Welke pijn wil jij verdragen op weg naar meer geluk?

Hoe boeken lezen sweet craving kan verminderen (ja, echt)

Je bent niet speciaal en dat is goed nieuws!

Ik kan best eens denken dat ik eigenlijk een heel bijzonder iemand ben en dat veel meer mensen dat zouden moeten herkennen en erkennen. Ik combineer mijn humor met mijn inzicht in psychologie, en oh, jeetje, ja, ik durf ook nog eens openhartig te zijn. En dat als man! Wil iedereen dan nu even gaan staan en gaan applaudisseren, por favore?

Een bevrijdende glimlach voelde ik toen ik het hoofdstuk in het boek las, waarin duidelijk wordt dat ik helemaal niet speciaal ben. Mijn problemen zijn de problemen die heel veel mensen hebben. En wat ik kan kunnen heel veel mensen. En ook: de fouten die ik maak, de missers, ach, die maken ook heel veel mensen. Het idee dat we allemaal uitzonderlijk moeten zijn wordt keihard versterkt door wat we allemaal op TV en Youtube zien, zo schetst Mark. Daar zie je alleen de meest uitzonderlijke dingen, acties en situaties. En dat is de norm geworden. Uitblinken in iets is de norm geworden. Dat jij niet zangeres Maan bent, of Chris Martin van Coldplay of Nadal, kan dan bijna als enorm falen gaan voelen. Terwijl wij allemaal behoorlijk middelmatig zijn. Toegegeven: als kind was ik wel heel erg bijzonder. Ik kon heel goed sjoelen, ik won er prijzen mee. Serieus.

Mark zegt: ‘Het besef en acceptatie van je eigen futiele bestaan zullen je uiteindelijk de vrijheid geven om te bereiken wat je echt wil bereiken, zonder oordelen of hoogdravende verwachtingen.’

Wat een heerlijk inzicht.

Totale verantwoordelijkheid nemen

Mark legt nog eens haarfijn uit dat je altijd verantwoordelijk bent voor alles wat er gebeurt. Dat betekent niet dat je altijd schuldig bent, wat veel mensen dan direct denken. Natuurlijk niet: dingen kunnen je overkomen. Je bedrijf kan besluiten dat je contract niet verlengd wordt. Je verse date kan ineens niks meer van zich laten horen, terwijl je hem een week later lachend met een ander meisje door de stad ziet lopen. Maar hoe jij er op reageert dat is echt jouw verantwoordelijkheid. Jij geeft betekenis. Jij interpreteert. Altijd. Jij beslist wat je er daarna mee gaat doen.

Falen

In mijn vorige column vroeg ik me af of ik gefaald had met een tijdelijk bijbaantje. Mark Manson wijdt een hoofdstuk aan het thema falen. Door het lezen van dit hoofdstuk werd ik mij er van bewust dat ik ontzettend veel zaken als een blunder zie, of als falen, terwijl dit misschien eigenlijk helemaal niet zo is.

Ik had laatst heel weinig likes op een bepaald bericht op Facebook en daar kan ik dan echt giftig over zijn. Maar misschien was het gewoon niet zo’n goed stuk en hoe erg is dat eigenlijk? Alsof ik altijd perfect moet zijn, uitzonderlijk. Maar wie moet dat eigenlijk in vredesnaam? Enig idee hoe vaak Federer een bal totaal verkeerd heeft geslagen op weg naar deze grote hoogte?

Angst is echt niet nodig

Ik heb het al vaker benoemd: die angst voor afwijzing, stop daar toch mee, laat je er hoe dan ook niet door leiden. Vooral het laatste hoofdstuk laat op prachtige en inspirerende manier zien: angst is echt niet nodig. Voor niks. Wat doe je allemaal niet omdat je bang bent dat het verkeerd af loopt, dat ‘ze’ of ‘hij’ nee zegt, of omdat het misschien niet lukt? Het maakt niet uit.

Wat ik nog best vaak doe (deed?) is na een afwijzing gaan zitten piekeren over wat ik anders had moeten doen. Wat kon ik daar druk mee zijn! En weet je, het maakt niet uit. Natuurlijk is het slim om eens een minuut stil te staan bij of je niet net te gretig was, maar dan moet het ook klaar zijn. Het maakt niet uit. Op naar de volgende vrouw of baan.

Mark vertelt in een prachtige scène op een klif in Zuid Afrika hoe hij bezig is met de angst voor de dood en hoe deze bepalend is voor hoe je leeft en hoe hij tot het diepe inzicht komt dat je echt nergens bang voor hoeft te zijn. We gaan allemaal dood en juist dat zou ons lichtheid moeten geven. Pluk de dag, neem verantwoordelijkheid voor elke keuze en jaag met minder schaamte je eigen dromen na.

Prachtig, nietwaar?

Wil je het boek bestellen? Je koopt het boek hier.

Johan Stevens is cabaretier en deelt op zijn website het e-bundeltje Feel The Fear And Do It Anyway.

Meer lezen over de beste boeken?

• 8 x boeken voor de zomer
• 5 boeken die je motiveren gezonder te leven

Wil je meer inspiratie van Bedrock ontvangen? Meld je dan aan voor de Bedrock Weekly!