Redactie Psyche 31 jul 2019, 06:00

Leestijd: 3 minuten

Een ode aan vriendschap (en waarom vriendschappen zó belangrijk zijn)

Schrijven over het thema vriendschap is vergelijkbaar met schrijven over de liefde of lust: best moeilijk. Niet alles is uit te leggen en dat is maar goed ook. Toch is er genoeg over te zeggen. Mijn herinneringen aan mijn allereerste mattie gaan terug naar de tijd van in bomen klimmen en hutten bouwen. Iets dat ik eigenlijk nooit alleen hoefde te doen, want de simpele vraag ‘Spelen?’ was genoeg voor urenlang chillplezier. Met barbies, zoekend naar klavertjes vier in de tuin of verloren muntgeld in het winkelcentrum. (Je moet wat als je opgroeit in Drenthe).

Soulmate op 10-jarige leeftijd

Mijn soulmate en ik waren een jaar of tien en richten zelfs een politieke partij op. Eerlijk waar, we noemden het de PVV – de partij voor vriendschap en vrijheid – en maakten duidelijke afspraken over de spelregels van onze vriendschap. (Vriendschap stond centraal. Eigenlijk dus het tegenovergestelde van de PVV zoals we ‘m nu kennen.)

Ruzie was er zeker, maar werd ook met groot gemak weer bijgelegd. Vrede vragen en handje schudden was dan genoeg. Later fietsten we elke zaterdagavond met een dosis make-up waar een clown jaloers op zou zijn naar discotheek Big Fun, waar we enthousiast schuurden op hits waarvan we de teksten niet begrepen, maar wel meezongen. Safari met ijs was het helemaal in die tijd.

Soms verdween de vriendschap

Soms verloren we elkaar voor langere tijd uit het oog. Vrienden zijn we gelukkig nog steeds, al is er veel veranderd. We zoeken nooit meer naar klavertjes vier, maar grijpen nog wel naar geluk op onze eigen manier. Tussendoor zijn er veel vrienden voorbij gekomen en ook weer gegaan.

Lees ook: Waarom vriendschappen verwateren (en dat oké is)

Zelf bleek ik in vriendengroepen een stuk minder goed te zijn. Ik kreeg ooit zelf een heuse uitmaakbrief van één van mijn eerste groepjes, waarbij me veel plezier werd gewenst in het leven. Gelukkig is het helemaal goed gekomen daarmee. (Ik heb veel plezier. Zij ook. Wij niet meer samen.) Vriendschap met z’n tweeën vind ik uiteindelijk een stuk overzichtelijker.

De combinatie van vrienden die je al jaren kent – soms zelfs vanaf je geboorte – en vrienden die je in de loop van de tijd hebben leren kennen, vind ik de perfecte mix, alsof er altijd iemand is die je kunt koppelen aan een fase in het leven.

De soorten vriendschappen

Met goede vrienden kun je het geweldig hebben zonder plan en zonder geld. Al deel je een gezamenlijke passie voor bankhangen, verhitte discussies of slappe sojalattes, leuk wordt het wel. Weinig zo mooi als echte vriendschap, waarbij je kunt keuvelen als oude mannetjes op een bankje.

Als je weet dat je iemand volledig kunt vertrouwen, de ruimte krijgt anders te denken (maar ook gewoon heel vaak hetzelfde) en kunt lachen samen, dan is dat – zonder cheesy te willen klinken – magisch. Het verschilt soms weinig van een liefdesrelatie, want het is gebouwd op dezelfde principes: de som van jij + de ander = meer dan twee losse individuen. Vriend, als jij dit leest, ik ben je dankbaar.

O ja, nog een ding over vriendschap. Hoe je het ook invult: please, gebruik niet de term ‘dinnetje’. Dat maakt het een stuk minder magisch.

Dit artikel is geschreven door Amadea Boneschansker.