Rosa Bertram Psyche 11 aug 2021, 06:00

Leestijd: 3 minuten

Waarom je je wilt blijven verwonderen om de wereld en natuur om je heen

Hoe vaak komt het voor dat je je omgeving écht ziet? Dat je door je straat loopt en de bomen opmerkt, de takken en haar blaadjes ziet wapperen. Dat je door het park wandelt en de struiken en haar bloemen aandachtig in je opneemt en dat je je ook tijdens een boswandeling of fietstocht door de stad verwondert om de natuur om je heen?

De kans is waarschijnlijk groot dat je – net als ik – het merendeel van de tijd die je spendeert op de fiets, je je enigszins gehaast van A naar B verplaatst. Wanneer je naar de supermarkt loopt, je to do-lijstjes aan het opsommen bent in je hoofd of al wandelend op appjes reageert.

Welke voordelen zou het hebben als je je aandacht íets meer zou richten naar je omgeving?

Verwonderen om de natuur

De natuur heeft iets magisch, iets ongrijpbaars en iets verwonderends. Steeds als je de tijd neemt om te stoppen en in te zoomen op wat zich er af speelt in je omgeving, wordt alles even in perspectief geplaatst. De spiralen in schelpjes of andere bijzondere terugkerende patronen, een moeder eend met haar jongen en bloemen die ontpoppen in de lentemaanden.

De natuur lijkt de magische gave te hebben om ons als mens in perspectief te zetten en je te confronteren met de vraag: ‘wat doet er nou eigenlijk écht toe?’. Alsof een zeurende manager, deadlines en drukke schema’s spontaan naar de achtergrond verdwijnen.

Psychedelica als medicijn: Malu gaat op truffel retreat in Amsterdam

Het kan aan mij liggen, maar elke keer als ik weer zo’n moment heb dat ik denk: ‘o ja, dít is waar het om draait’, voel ik me als mens steeds iets kleiner worden.

Op zo’n moment realiseer ik me dat we als mens onderdeel zijn van de natuur en er niet af en toe te gast zijn als we een wandeling maken of op reis gaan. En dus ook dat we er niet boven staan.

Zelfreflectie

De natuur laat zien dat het leven gaat in cycli. Vanuit iets kleins ontstaat iets groters, dat groeit, bloeit en langzaam sterft dat weer af, waarna daar later weer iets nieuws groeit.

En van die natuurfenomenen kunnen we nog een hoop van leren. Niets is immers voor altijd en het leven is een eindeloos proces van vallen en opstaan en groeien. Als je de tijd neemt om je te verwonderen om de natuur, is de kans groot dat ze je vervolgens uitdaagt tot een flink potje zelfreflectie.

View this post on Instagram

A post shared by Bedrock Magazine (@bedrockmagazine)

Schoonheid

Maar dat niet alleen. Tijd in de natuur spenderen is een verfrissende manier om te genieten van schoonheid. Een bergdal, een wandeling over een bergtop, kliffen langs het strand, een mooi duingebied (yup, gewoon aan die Nederlandse kust) of een stromend riviertje doet al-tijd wonderen. Wie knapt daar nu niet van op?

Waarom natuur een mens zo gelukkig maakt

Zo’n plek onaangetast door mensen. Een plek waar alles even stil valt en je in het moment bent. Geen haast en geen stress, maar alleen jij en de elementen om je heen.

Als dat geen mindfulness pur sang is… En dat je je alleen kan verwonderen om de natuur en je omgeving wanneer je op de hoogste bergpiek staat of op het mooiste witte zand en blauwe zee is (gelukkig!) niet waar.

Denk eens aan de parkieten voor je deur, het park in de buurt en de mooie bossen. Het is  allemaal onderdeel van de natuur. Net als jijzelf. Alleen moet je het wél even zien.