Hoe werkt aantrekkingskracht tussen twee mensen eigenlijk?

Lust betekent nog niet meteen liefde. Dat weten wij, én dat weten de deelnemers aan Temptation Island (guilty pleasure-alarm). Waarom kan die lust dan toch zo echt aanvoelen? Dat heeft alles te maken met de werking van ons brein. Want aantrekkingskracht is in principe gewoon wat de Engelse vertaling al verklapt: chemistry.

Maar hoe werkt dat dan precies?

Aantrekkingskracht als scheikunde

Net als scheikunde, is aantrekkingskracht gebaseerd op de vraag of twee stofjes goed samengaan of niet, maakt therapeut Sheila Robinson-Kiss de vergelijking. Die stofjes zijn in dit geval hormonen, en de effecten daarvan op ons lichaam.

Vrouwen die relatief veel oestrogeen en weinig progesteron aanmaken, zijn bijvoorbeeld extra aantrekkelijk voor mannen. Dit omdat het duidt op een hoge vruchtbaarheid; mannen pikken dat onbewust op door bijvoorbeeld geur of subtiele gezichtsuitdrukkingen. Da’s ook waarom aantrekkingskracht met je cyclus mee kan veranderen.

Dit moet je weten over je menstruatiecyclus (want daar weten we nog veel te weinig van)

Onze hormoonlevels spelen dus een rol, maar die van mannen ook. Mannen die meer of minder testosteron produceren, zouden zich bijvoorbeeld aangetrokken voelen tot vrouwen met respectievelijk meer of minder oestrogeen.

Note: we beschrijven man-vrouw hier als een binaire verdeling met bijbehorende hormonen, maar zo zwart-wit is het natuurlijk niet helemaal. Zo maken vrouwen ook testosteron aan en mannen oestrogeen. Ook bij transmannen- en vrouwen kan de hormoonverdeling anders zijn dan we het hier doen lijken.

Hormonen spelen dus een grote rol in aantrekkingskracht. Niet alleen omdat ze bepalen tot wíe we ons aangetrokken voelen, maar ook omdat ze het gevoel van lust veroorzaken. Als je zoent of seks hebt maak je bijvoorbeeld dopamine aan, dat je een goed gevoel geeft. Dat, gecombineerd met noradrenaline, maakt dat je nauwelijks meer normaal kunt denken (bij wijze van spreken in ieder geval).

Het is dus een soort vicieuze cirkel: als je met iemand aanpapt op basis van lust, veroorzaakt dat dopamine, serotonine (het gelukshormoon) en oxytocine (het knuffelhormoon), waardoor je je nog meer aangetrokken voelt tot diegene.

Gelukkiger met felle kleuren aan: maak kennis met Dopamine Dressing

Symmetrisch = aantrekkelijk?

Ook andere stofjes dan hormonen spelen overigens een rol. De 80 miljoen (!) bacteriën die we uitwisselen als we met iemand zoenen, helpen ons bijvoorbeeld bepalen wat de ‘immuunrespons’ van de ander is. Vaak voelen we ons aangetrokken tot mensen met een andere immuunrespons dan wij. Als je zoent, weet je lichaam dus of het klopt of niet.

En dan is er óók nog het aspect van uiterlijk. Het lijkt oppervlakkig dat we ons aangetrokken voelen tot mensen die conventioneel knap zijn, maar voor ons lichaam is het dat niet. We linken uiterlijk namelijk aan de kans op gezonde kinderen: een evolutionair motief. Omdat we een symmetrisch gezicht bijvoorbeeld associëren met een goed immuunsysteem en goede genen, voelen we ons sneller aangetrokken tot mensen die dat hebben.

Aantrekkingskracht als (g)een goede basis

Lust is dus vooral gebaseerd op subtiele gewoonten en tekenen van je lichaam; niet op de vraag of je écht bij elkaar past. Natuurlijk is het fijn als iemand goed kan zoenen, maar die band blijkt toch flink tegen te vallen als iemand niet aan jouw (andere) behoeften kan voldoen.

Aantrekkingskracht is precies wat we schreven: een biologisch proces waar we weinig aan kunnen doen. Het is fijn als het aanwezig is in een relatie, maar wat écht nodig is om een relatie te laten slagen is emotionele aantrekkingskracht. Dat is pas echt de ‘lust’ die we nodig hebben.