Jeroen van Lokven Maatschappij 17 sep 2020, 06:00

Leestijd: 4 minuten

Waarom mannen ook mogen huilen

Mannen kunnen huilen – het grootste gedeelte van hen heeft dit in de eerste levensminuten al bewezen. Hoewel een huilende baby als ‘normaal’ wordt beschouwd, neemt deze beschouwing af naarmate hij ouder wordt. Een man is sterk en stoer. Huilen en over gevoelens praten past daar nu eenmaal niet bij… En dat is een taboe waar we hoognodig vanaf moeten.

In theorie is het bovengenoemde natuurlijk onzin. Allicht mag een man zijn gevoelens uiten. Toch wordt er van hem verwacht dat hij zich eerder taai opstelt dan kwetsbaar. Hoe komt dit? 

Mannen zijn van Mars

Jarenlang is er een duidelijke tweedeling geweest. Je bent een man of je bent een vrouw. De één is stoer, sterk en zakelijk, de ander is lief, verzorgend en kwetsbaar. De man past in het ene plaatje, de vrouw in het andere.

Tegenwoordig is deze tweedeling een stuk moeilijk te maken. Je hebt ‘mannelijkere’ vrouwen en ’vrouwelijkere’ mannen (ook heb je personen die geen van beide zijn, personen die het allebei zijn, personen die niet in termen van mannelijk en vrouwelijk denken en nog zo’n 100+ andere identiteitsgroepen, maar die laat ik op grond van eenvoud even buiten beschouwing).

Hier gaan we er wel dieper op in: Man óf vrouw? Er zit nog veel meer tussen.

Neem bijvoorbeeld een stoere en sterke vrouw. Deze vrouw is niet mannelijk. Deze vrouw laat gedrag zien dat bestempeld is als mannelijk. Dit is een veelvoorkomende denkfout. Deze vrouw is namelijk net zo veel vrouw als haar lievere, zachtere zus.

Bij mannen gebeurt precies hetzelfde. Een man die zich kwetsbaar opstelt wordt gezien als vrouwelijk, terwijl hij net zo veel man is als ieder ander. Mannen die bang zijn vrouwelijk genoemd te worden, zullen hun kwetsbare, zachte en lieve kant dus minder snel blootgeven. Terwijl zij natuurlijk ook gewoon mogen huilen.

Mannen zijn ook van Venus?

Uit meerdere hersenstudies blijkt dat er wel degelijk sekseverschillen zitten in het brein. “Maar”, zegt Annelies Kleinherenbrink, onderzoeker aan de Universiteit Tilburg, “we moeten kijken naar hoe het volledige plaatje eruit ziet.” Elk brein heeft eigenschappen die meer als ‘mannelijk’ en meer als ‘vrouwelijk’ worden bestempeld.

Als je gemiddeld naar groepen kijkt, zul je zien dat er bij vrouwen andere eigenschappen gevonden worden dan bij mannen, maar met deze eigenschappen kun je niks zeggen over een individu. De overlap van mannen en vrouwen is simpelweg te groot. Dit betekent dat er dus niet zoiets als het vrouwenbrein of het mannenbrein bestaat en ook niet zoiets als het mannen- of het vrouwenkarakter.

Je zou kunnen zeggen dat de sterkste personen ter wereld mannen zijn, maar dat betekent niet dat je alle mannen sterk kunt noemen. Er zijn veel vrouwen die sterker zijn dan de gemiddelde man en ook veel mannen die gevoeliger zijn dan de gemiddelde vrouw. Je kunt een individu dus niet indelen kijkend naar sekse.

View this post on Instagram

Love wins 💙💜❤️🧡💛💚⁠ .⁠ .⁠ .⁠ .⁠ .⁠ #Bedrockmagazine #gaypride #prideweek #gay #lgbt #lgbtq #pride #love #liefde #lief #loveoutloud #lovewins #happy #gelukkig #loveislove #people #equally #equal #respect #power #boost #relatie #relationship #lover #loveyourself #lovers #lovewins

A post shared by Bedrock (@bedrockmagazine) on Jul 29, 2020 at 10:01am PDT

Een zwart-wit scheidingslijn tussen man en vrouw is er niet (hooguit in het gemiddelde brein, maar wie heeft er nou een gemiddeld brein?). De verschillen per individu zijn veel groter dan de verschillen in geslacht.

Een oplossing voor het probleem? 

Een meer genderneutrale mindset in de samenleving zou een oplossing kunnen zijn om de verschillen in sekse weg te nemen. Als er vanuit de maatschappij niet gekeken wordt naar geslacht, maar naar individu, zal dat ervoor zorgen dat mensen de eigenschappen laten zien die ze bezitten en niet belemmerd worden door hun geslacht.

Het interessante is dat deze stappen al gemaakt worden. In Amsterdam, bij de HEMA en de NS bijvoorbeeld worden er langzaam omschakelingen gemaakt. ‘Vaders en moeders’ verandert in ‘ouders’ en ‘dames en heren’ verandert in ‘reizigers’. Met deze veranderingen wordt een statement gemaakt dat er geen belangrijk verschil bestaat tussen mannen en vrouwen (en dat er mensen zijn die zich niet aangesproken voelen bij een van deze twee seksen).

Het gevolg hiervan is dat ‘mensen’ ‘mensen’ worden, in plaats van mensen die moeten passen in een van de twee voorafbepaalde (en met valse vooroordelen bestempelde) categorieën.

Mensen zijn van Aarde

We moeten mensen niet opdelen in man of vrouw, zodat gevoelige mannen zich niet belemmerd hoeven te voelen in hun manzijn en dat minder gevoelige mannen zich emotioneel durven uiten op momenten dat het moet.

Als je deze gedachtegang doortrekt naar een utopistisch toekomstbeeld, zou je zelfs kunnen denken dat we uiteindelijk weer uitkomen op twee seksen: man en vrouw (en misschien ook intersekse, omdat er zelfs biologisch gezien meer dan twee seksen bestaan).

Het verschil met nu is dat de belaagde invulling die aan geslacht vastzit verdwijnt. Er wordt dan alleen nog een biologisch verschil gemaakt en alle momenteel zodanige bestempelde ‘mannelijke’ of ‘vrouwelijke’ eigenschappen zijn dan veranderd in iets genderneutraals.

Lees meer over mannen en vrouwen:

• Mannen profiteren ook van feminisme (misschien zelfs wel meer dan vrouwen)
• Mannen verkeren in een crisis: wat is mannelijkheid en bestaat het überhaupt nog in de 21ste eeuw?