malu Liefde & Seks Gisteren, 14:54

Leestijd: 5 minuten

Waarom niet samenwonen soms de sleutel is voor een succesvolle relatie

De traditionele route van de liefde ziet er volgt uit: je leert elkaar kennen, wordt verliefd, gaat samenwonen, trouwt (misschien), krijgt kinderen (misschien), en blijft vervolgens (hopelijk) gelukkig bij elkaar tot de dood jullie scheidt. Voor veel mensen voelt dit als de logische volgorde van een geslaagde relatie. Samenwonen wordt daarin vaak gezien als een de eerste stap: een teken dat het ‘serieus’ is. Maar wat als niet samenwonen beter werkt.

Maar wat als die aanname niet klopt? Wat als samenwonen níet de sleutel is tot een duurzame liefde, maar eerder een sociale norm? En wat als het niet samenwonen juist kan bijdragen aan het behoud van liefde, intimiteit én persoonlijke vrijheid?

Een pleidooi voor de lat-relatie, oftewel: Living Apart Together.

Liefde op afstand, maar niet emotioneel

Een lat-relatie betekent niet dat je ver van elkaar verwijderd bent, emotioneel of fysiek. Sterker nog, veel stellen in een lat-relatie zien elkaar meerdere keren per week, slapen geregeld samen, delen vakanties, dromen en levensvisies. Het enige verschil? Ze hebben ieder hun eigen voordeur. Hun eigen bed, hun eigen keukenkastjes, hun eigen ritme.

De afgelopen jaren is persoonlijke ontwikkeling steeds belangrijker geworden en de lat-relatie lijkt beter aan te sluiten bij de behoefte van veel mensen. Zeker bij volwassenen die al een zelfstandig leven hebben opgebouwd, of die bijvoorbeeld gevoelig zijn voor prikkels en rust nodig hebben om op te laden.

Waarom niet samenwonen soms juist beter werkt

Er zijn talloze redenen waarom een lat-relatie voor veel mensen een duurzame en liefdevolle keuze is:

Je behoudt je autonomie

In een lat-relatie blijf je de architect van je eigen leven. Je bepaalt zelf hoe je huis eruitziet, wanneer je eet, hoe laat je opstaat. Die autonomie zorgt ervoor dat je niet opgaat in de ander, maar jezelf blijft. Iets wat op de lange termijn vaak gezonder is voor de relatie.

Minder kans op sleur

Wie samenwoont, deelt niet alleen het bed, maar ook de afwas, de wasmand en de discussies over thermostaatinstellingen. In een lat-relatie kies je bewust voor de momenten samen, waardoor je sneller in de liefdesbubbel blijft en minder snel verzandt in alledaagse irritaties.

Meer ruimte voor verlangen

Afwezigheid maakt het hart soms écht warmer. Het idee dat je niet automatisch elke avond naast elkaar in slaap valt, maar dat er een keuze en verwachting aan voorafgaat, houdt de spanning levend. De liefde blijft speels, nieuwsgierig, verlangend.

Je hebt altijd een plek om op te laden

Voor veel mensen is het fijn (of zelfs belangrijk) om zich af en toe terug te trekken. In een eigen huis kan dat zonder schuldgevoel of verstoring. Die rust komt uiteindelijk de relatie ten goede.

Maar wat als je kinderen hebt?

Een veelgehoord argument tegen lat-relaties is: “Dat kan toch alleen als je geen kinderen hebt?” Maar dat is lang niet altijd zo. Steeds meer ouders kiezen ervoor om ook mét kinderen niet samen te wonen. Soms wonen ze dicht bij elkaar en is er een natuurlijke wisselwerking. Soms is er zelfs sprake van co-ouderschap, zonder dat ze ooit hebben samengewoond.

Het vergt creativiteit en duidelijke afspraken, maar het kán! En het biedt kinderen soms zelfs een stabielere omgeving, met twee gelukkige ouders die ook goed voor zichzelf zorgen. Want laten we eerlijk zijn: een kind heeft méér aan twee gelukkige ouders op afstand, dan aan twee opgebrande ouders onder één dak.

De financiële en praktische kant

Natuurlijk is er nog de financiële overweging, want samenwonen is vaak goedkoper. Eén huur of hypotheek in plaats van twee. Eén koelkast die gevuld moet worden. Eén energierekening. En praktisch gezien is het handig: je hoeft niet te reizen, alles is op één plek.

Maar de vraag is, wat is belangrijker: gemak of emotioneel welzijn? Voor sommige stellen werkt samenwonen perfect. Voor anderen is het de doodsteek voor hun relatie. En als je de financiële ruimte hebt om ieder een eigen plek te behouden, waarom zou je dat dan niet doen?

Het taboe op ‘niet samenwonen’

Het grote probleem zit hem misschien niet eens in het samenwonen zelf, maar in het idee dat samenwonen de norm is, en alles daarbuiten wordt gezien als tijdelijk of ‘nog niet serieus’.
Een stel dat na vijf jaar nog steeds apart woont, wordt vaak vreemd aangekeken: “Wanneer gaan jullie nou eens écht samenwonen?” Alsof liefde pas telt als je dezelfde voordeur deelt.

Maar leven we niet in 2025, waarin relatievormen steeds meer fluïde zijn? Waar we partners niet beoordelen op hoe vaak ze elkaars sokken opruimen, maar op hoe veilig, vrij en geliefd ze zich bij elkaar voelen?

Liefde kent geen standaardroute

Het idee dat een succesvolle relatie bepaalde fases moet doorlopen (van samenwonen tot trouwen tot kinderen) is achterhaald. Wat werkt voor de één, hoeft niet te werken voor de ander.

De lat-relatie is geen vlucht, geen gebrek aan toewijding, geen onvolwassenheid. Het is een bewuste keuze voor liefde op eigen voorwaarden. Voor samen zijn, zonder jezelf te verliezen. Voor nabijheid, met behoud van verlangen naar elkaar. En heel misschien, is dát wel het echte geheim van een langdurige relatie.

Hoe onderhoud je zo’n lat-relatie? Hier lees je hoe je ervoor kunt zorgen dat je lat-relatie werkt. Toch liever hokken? Stel dan eerst deze 30 vragen aan elkaar, voordat je gaat samenwonen. Voordat je het weet moet je op een tactische manier je vriend vragen om minder gas te gebruiken.

Waar je tegenaan kan lopen als je gaat samenwonen (en zo tackel je het)