Annemarie Hartsuiker Psyche 5 nov 2023, 07:02

Leestijd: 4 minuten

Nadine (26): ‘Ik kreeg een psychose na ADE maar vertelde aan niemand waarom’

Elk jaar krijgt één op de tienduizend Nederlandse inwoners tussen de 15 en 45 jaar een psychose. Dit wil zeggen dat je het pad kwijtraakt en de werkelijkheid niet meer helder ziet. Bij een psychose horen slapeloosheid, angst, verwardheid en zelfs hallucinaties of waanideeën. Nadine kan dit beamen, nadat ze in een psychose belandde na ADE.

Nadine (26) twijfelde lang of ze haar verhaal wel wilde delen, vooral omdat ze zelfs tegen haar eigen vrienden en familie heeft gelogen over de oorzaak van haar psychose. Ze vertelde niemand dat ze op een feestje de experimentele drugs 2C-B heeft genomen, een tripmiddel.

Psychose

“Dat ik een psychose zou krijgen, had ik nooit verwacht. Voor mijn psychose had ik nooit psychische problemen. Ik ben van nature super positief, initiatiefrijk en ik houd van het leven en mijn vrienden en familie om mij heen. Na mijn studie ben ik in Amsterdam blijven wonen, samen met een huisgenoot deelde ik een appartement. Door de psychose is deze situatie nu helemaal anders en ben ik op zoek naar een nieuwe woning.

Het begon na ADE

Net als veel millennials of Gen Z’ers houd ik wel van een feestje. In Amsterdam lijkt het voor sommige mensen dan ook de normaalste zaak van de wereld dat je een pilletje of lijntje neemt. Ik was altijd erg voorzichtig met drugs, maar toen mijn beste vriendin overstag ging, probeerde ik het ook. Dat ging goed en sindsdien gebruikte ik ongeveer een keer per maand drugs op een feestje. Zo ook op ADE.

Wanneer je iets neemt, red je het einde van de nacht. Zonder hulpmiddelen ben ik om 00.00 als het feest begint, al doodmoe. Dus toen ik met ADE 2C-B aangeboden kreeg van een vriend van een vriendin, zei ik geen nee.

Slapeloze nachten

Tijdens het dance event merkte ik al dat ik er niet zo lekker in zat, ik piekerde veel en was erg onrustig. Niks ernstigs, maar ik had geen fijne ervaring zoals normaal het geval is. Na het feestje ging ik naar huis. De sfeer is op het einde altijd grimmig, maar nu voelde het letterlijk alsof ik omringd werd door zombies.

Eenmaal thuis lukte het mij niet om de slaap te vatten. Ik bleef maar woelen. De volgende dag was ik natuurlijk niks waard, al was het weekend, dus ik dacht: morgen gaat het vast beter.

Het ging steeds slechter

Maar het ging niet beter. De nacht daarop sliep ik ook niet en ‘s nachts bleef ik malen. De gekste gedachten spookten door mijn hoofd. Ik sliep uiteindelijk zeven nachten niet en op een gegeven moment begon ik wartaal uit te slaan tegen mijn huisgenoot. Ik dacht dat ze mij constant in de gaten hield en werd daar heel boos over.

Ik kwam terecht in een achtbaan van paranoia en angst en had ergens wel door dat er iets niet klopte. Ik durfde de deur niet uit en de mensen die ik sprak, snapte niks van wat ik uitkraamde. Allemaal onzin.

Toen kwam de psychose

Toen ik van de kamer van mijn huisgenoot een overhoop gegooide zwijnenstal maakte omdat ik dacht dat mijn spullen daar lagen, heeft ze mijn ouders ingelicht.

Ik was namelijk niet meer voor rede vatbaar en werd ook fysiek gewelddadig. Daarom reden mijn ouders toen ze aankwamen meteen met mij naar de huisartsenpost. Daar werd duidelijk: ik was vertrokken naar mijn eigen wereld en had een psychose.

Drugs ontkennen

Omdat ik niet voor rede vatbaar was en niet op mezelf kon wonen, gingen mijn ouders weer voor mij zorgen. Met zware medicatie lukte het weer om te slapen.

En ik sliep veel… dagen achter elkaar. Ook had ik veel gesprekken met een psychiater. Er werd veel gevraagd om de oorzaak van de psychose te achterhalen, maar ik heb nooit verteld dat ik drugs had gebruikt. Ik durfde het niet en voelde me zo stom!

Ik ben relatief snel opgekrabbeld, maar mijn huisgenoot durft niet meer met mij te wonen. Zij weet wél dat ik af en toe drugs gebruikte en denkt dat het nog een keer gaat gebeuren. Ergens snap ik het wel, ik heb veel van haar spullen vernield.

View this post on Instagram

A post shared by BEDROCK Magazine (@bedrockmagazine)

Toch vind ik het ook stom, want het is mij toch ook overkomen? Er tegenin gaan doe ik niet, wat als ze mijn ouders vertelt over het drugsgebruik? Ik laat het maar zo en ga binnenkort op zoek naar iets nieuws.”

Britt (32): ‘Ik vraag me af of ik een alcoholist ben’