Malu Kirschbaum Betere wereld 16 apr 2023, 09:38

Leestijd: 5 minuten

Duurzaam dilemma: ‘Help, mijn vriend is een carnivoor’

Sabine (38) is een echte veggie lover. Ze was een tijdje vegetariër en heeft om ethische redenen zelfs een periode geprobeerd om helemaal vegan te eten. Sinds kort is ze samen met Marc, een die-hard carnivoor. In het begin dacht ze dat het een deal breaker voor hun relatie was. Inmiddels hebben ze er een weg in gevonden.

“Ruim vijf jaar geleden ben ik begonnen met het schrappen van vlees en vis. Ik werd me steeds meer bewust van de impact op het klimaat en wilde mijn steentje bijdragen. Een beter milieu begint ten slotte bij jezelf. Nu was ik altijd al dol op groenten, dus vond ik het niet moeilijk om vegetarisch te koken.

Ik kwam erachter dat veel van mijn favoriete gerechten nét zo lekker waren zonder dat stukje vlees of vis en kreeg steeds meer plezier in koken. Ottolenghi werd mijn beste vriend en ik draaide de lekkerste plantbased gerechten in elkaar. Het hoefde niet eens ingewikkeld te zijn, want zelfs van simpele ovengroenten kon ik (en kan ik nog steeds!) enorm genieten. Dat ik uitgerekend met een carnivoor zou eindigen, had ik nooit gedacht.

Van pescotariër naar flexitariër

In coronatijd ging ik langzaam weer af en toe vis eten. Ik was verhuisd naar Curaçao en zag dat de vis daar zowat vanuit de zee op je bord sprong. Verser dan dat werd het niet. En heel schadelijk voor het klimaat was het óók niet, want er hing geen grote industrie aan vast. De lokale vissers brachten hun vangst elke ochtend persoonlijk naar het restaurant. Zodoende werd ik een pescotariër.

Even later kwam ik erachter dat er ook een kippenboerderij op het eiland was en ben ik ook weer af en toe kip gaan eten. Mijn dieet bestond nog steeds voor tachtig procent uit producten met een plantaardige bron, maar ik kon mezelf geen vegetariër en ook geen pescotariër meer noemen. Ik werd een flexitariër.

Desalniettemin was ik me nog steeds bewust van de vleesindustrie en deed ik mijn best om, ook op andere vlakken, mijn ecologische voetafdruk te verkleinen. Ik scheidde mijn afval, plantte bomen, nam de trein waar mogelijk en kocht een jaar lang geen kleding.

Daten met een carnivoor

Toen ik Marc ontmoette, vertelde hij op de eerste date dat hij alleen maar vlees at. Ik reageerde met: ‘Dat kan toch niet?! Alléén maar vlees?’. Maar toen legde hij uit dat hij animal-based at. Dus voornamelijk vlees, vis en organen. Mijn mond viel open. ‘Maar wat eet je dan voor ontbijt?’ vroeg ik verbaasd. ‘Eieren.’ was het antwoord. ‘En heel soms rauwe zuivel.’

Ik wist niet wat ik hoorde. Dat er mensen bestonden die zó konden eten. En dat die mensen ook nog leuk waren! Na twee drankjes hadden we toch wel honger gekregen en besloten we eten te bestellen. Toen hij al het vlees van zijn ‘mixed platter‘ had opgegeten, was hij klaar met eten. Hij liet gewoon letterlijk álle groenten en frietjes liggen!

Eenmaal thuis was ik helemaal in de war. We hadden het zó leuk gehad, maar dat iemand alleen maar dierlijk at, vond ik zó raar en ging ook zó tegen mijn principes in. Ik was inmiddels dan geen vegetariër meer, maar dit was wel even het andere uiterste. Er was echt een moment dat ik dacht: ‘Ik kan dit niet. Ik kan niet met iemand samen zijn die zoveel vlees eet.’

Lokaal, grasgevoerd vlees

Er ging een week voorbij en het app-contact bleef erg leuk. Marc drong aan op een tweede date en ik besloot hem toch nog een kans te geven. Het was misschien dan wel een beetje raar en zijn dieet sloot niet echt aan bij mijn visie op de wereldproblematiek, maar het definieert hem niet als persoon. Hij was hartstikke leuk en lief.

Ik nam me voor om hem op de tweede date wat meer aan de tand te voelen – iets wat ik tijdens onze eerste ontmoeting niet gedurfd had. Zodoende kwam ik erachter dat hij, op zijn manier, ook een echte foodie is als carnivoor. Hij eet altijd biologisch, gaat op zoek naar de meest pure producten en eet alleen maar lokaal, grasgevoerd vlees. Dat kun je in de supermarkt niet eens kopen.

Veel puurder en gezonder

Hij leerde mij dat “gewoon” vlees vol zit met groeihormonen, antibiotica, geur-, kleur- en smaakstoffen. Zelfs het biologische vlees uit de supermarkt betekent vrij weinig voor je gezondheid, je smaakbeleving en je ecologische voetafdruk. Het heeft vooral een impact op je portemonnee.

De dieren krijgen misschien biologisch geteeld graan, maïs en soja als voer en wellicht wat extra tijd in de buitenlucht, maar grasgevoerd vlees is veel puurder en gezonder. Het heeft in potentie meer nutriënten waardoor het veel voedzamer en dus gezonder is. Daarnaast hebben grasetende koeien een prominente rol in de ecologische cyclus van weidelanden.

Wederzijds respect

Inmiddels heeft hij mij ervan overtuigd dat – als je de juiste producten gebruikt – dat je best wel dierlijk kunt eten. Nu vind ik groenten simpelweg veel lekkerder dan vlees en zitten we nog steeds niet op één lijn, maar dat hoeft ook helemaal niet. Het gaat om wederzijds respect voor elkaars keuzes. En dat is er.

Natuurlijk vind ik het wel eens jammer dat we niet samen kunnen genieten van hetzelfde eten en dat ik hem, een ras carnivoor, minder blij maak met een uitgebreid Ottolenghi-diner. Maar liefde gaat niet áltijd door de maag. En ik zie het nog steeds als een uitdaging om extra lekker voor hem te koken, zónder vlees.”