Annemarie Hartsuiker Liefde & Seks Vandaag, 10:46

Leestijd: 4 minuten

Karin Issa: ‘Wanneer liefde pijn doet (en waarom dat soms nodig is)

Karin is 25, Nederlands met Koerdische roots, en ze woont nu meer dan twee jaar op Bali. Niet omdat ze rijk is, of een strak plan had – maar omdat ze op m’n 23e voelde: het leven mag anders. Dit gaat natuurlijk niet vanzelf, deze week deelt ze in haar column over liefde die pijn doet, maar ook helend kan zijn.

‘Je bent je leven aan het weggooien.’ Die woorden kraakten door de telefoonlijn, duizenden kilometers tussen ons in. De vrouw die me het leven had geschonken klonk breekbaar en boos tegelijk. Ik zat buiten in mijn huis in Ubud, de zon ging net onder achter de palmbomen, en ik had net verteld dat ik langer zou blijven dan de geplande zes weken.

Doe maar normaal

‘Waarom kun je niet gewoon normaal zijn?’ vervolgde ze, haar stem trillen van emotie. ‘Je had alles. Een goede baan, stabiliteit, een toekomst. En dit? Dit is… dit is gewoon een droom.’

Het gekke was: ze had gelijk. En ze had het ook helemaal fout.

Als Koerdische dochter ben je opgevoed met onvoorwaardelijke liefde, maar ook met ongeschreven regels. Je studeert hard, je krijgt een goede baan, je wordt financieel onafhankelijk, je bouwt iets op. Mijn ouders hadden zelf zo hard gevochten voor stabiliteit dat mijn ‘experiment’ voor hen aanvoelde als verraad aan alles waar ze voor hadden gewerkt.

‘Mama’, probeerde ik uit te leggen, ‘jullie hebben ook het leven geriskeerd toen jullie van Syrië naar Italië verhuisden als twintigers. Ik doe nu hetzelfde, maar dan op mijn manier.’

Een veilige haven

Maar dat was precies het probleem. Voor hen voelde Nederland als de eindbestemming, de veilige haven waar je eindelijk kon stoppen met rennen. Mijn vertrek voelde voor hen niet als moed, maar als ondankbaarheid. Alsof ik weggooide waar zij zo hard voor hadden gevochten

Maar hoe leg je intuïtie uit aan iemand die overleefd heeft op planning? Hoe beschrijf je de zekerheid die je voelt over iets onzekers? Voor mij voelde mijn beslissing zo natuurlijk als ademen. Voor haar voelde het als kijken hoe je kind zich van een klif af gooit.

De maanden die volgden waren zwaar. Telefoongesprekken die eindigden in stilte. Berichten die onbeantwoord bleven. Het voelde alsof ik moest kiezen tussen mijn familie en mezelf, een keuze die niemand zou moeten maken.

Wanneer liefde pijn doet

Maar hier is wat ik geleerd heb: de mensen die het meest van je houden, kunnen je ook het meest pijn doen. Niet uit kwaadheid, maar uit angst. Ze zien je risico’s nemen en projecteren hun eigen angsten op jouw dromen. Ze geven je wat ze denken dat je nodig hebt: bescherming, waarschuwingen, realiteitszin, in plaats van wat je wilt: vertrouwen, steun, ruimte om te groeien.

Ik bleef het proberen. Week na week verstuurde ik foto’s. Niet de Instagram-perfect plaatjes, maar echte momenten. Ik aan het werk, ik lachend met internationale vriendinnen. Ik tijdens een zonsopgang strandwandeling. Maar soms moet je ook even afstand nemen om iets weer ruimte te laten groeien.

Maanden later, nadat we nauwelijks contact hadden gehad, belden we. Haar stem klonk zacht, liefdevol, oprecht. ‘Ik mis je,’ zei ze. ‘En ik ben trots op je. Ik begrijp het nog steeds niet helemaal, maar ik zie dat je gelukkig bent. En misschien… misschien is dat genoeg.’

Houd vast aan je eigen waarheid

Het denkbeeld dat ik altijd zal koesteren is dit: soms moet je mensen die van je houden de tijd geven om te leren dat hun liefde niet hetzelfde is als hun angst. En soms moet je sterk genoeg zijn om je eigen waarheid vast te houden, ook als degenen die je het liefst zijn het (nog) niet begrijpen.

Mijn moeder en ik praten nu weer regelmatig. Ze vraagt naar mijn werk, naar het weer, naar de mensen in mijn leven. Belangrijker nog: ze begrijpt me nu. En ik heb geleerd dat onafhankelijkheid niet betekent dat je mensen achter moet laten, het betekent dat je ze meeneemt op een reis die ze misschien niet zelf zouden hebben gekozen.

De les? Vertrouw op je intuïtie, ook als de mensen om je heen het niet snappen. Geef ze tijd. Maar geef jezelf geen kleiner leven omdat hun liefde pijn doet en nog niet de vorm heeft van acceptatie. Want uiteindelijk ontdek je dat echte liefde niet betekent dat iemand je dromen begrijpt. Het betekent dat ze leren om in jouw geluk te geloven, ook als het anders is dan wat zij hadden gedroomd.

Lees ook het verhaal van Noortje die met haar gezin naar Bali vertrok.

Get zen – de 5 fijnste yoga retreats op het Indonesische eiland Bali