Lou Kranen Psyche Vandaag, 10:29

Leestijd: 6 minuten

Bewust ouderschap: ‘Wie we zijn, is veranderlijk en flexibel’

Lou Loa is een singer-songwriter en filmmaker uit Amsterdam. Ze brengt deze zomer haar cd
Baby Majeur over, een album over de transitie van vrouw naar moeder. Ze wil met haar liedjes meer bewustwording creëren over de impact van het moeder worden, en andere nieuwe moeders een muzikaal hart onder de riem steken. Voor BEDROCK deelt ze haar lessen in een rubriek over bewust ouderschap. Deze week schrijft ze over dat wie we zijn, veranderlijk en flexibel is.

Ze neemt je mee in de lessen die je leert als je een kind krijgt. Niet de praktische lessen, zoals luiers dichtvouwen, maar lessen die bijblijven, die je als persoon veranderen.

Bewust ouderschap

“We doen het niet bewust, maar we doen het wel: We creëren een verhaal in ons hoofd over wie wij zijn. Dat verhaal, bijvoorbeeld ‘ik ben heel sterk’, kan ons helpen om moeilijk situaties te hanteren, maar kan ons ook tegenhouden; als je tegen een burn-out aanloopt, is ‘sterk zijn’ een valkuil, die je alleen maar verder doet afzakken in de vermoeidheid.

Zo’n verhaal creëren we onbewust ook over onze kinderen. Je kent het wel: oh Ricardo, ons middelste kind, tja hij valt niet zo op, hij is verlegen, maar heel lief. Of onze Eva is heel energiek, ze wil altijd het middelpunt van de aandacht zijn, en dat is superleuk, maar ook wel eens vermoeiend.

Wie we zijn, is veranderlijk en flexibel

Misschien zeg je dit soort dingen niet hardop, toch heb je bepaalde ideeën over je kind in je hoofd. Check maar even, is jouw kind eerder gevoelig of hardcore? Is hij of zij eerder een buitenkind of een huismusje? Een leider of eerder een teamplayer? Als je antwoord kan geven op die vragen, heb je een bepaald beeld van jouw kind in je hoofd. En misschien is dat ook wel onvermijdelijk, vooral binnen een systeem dat ons sinds de peutertijd al langs de meetlat legt.

Dit artikel is een uitnodiging om dat eens anders te bekijken. Wat ik deze week leerde van mijn zoontje, is dat je kind bepaalde dingen laat zien in bepaalde situaties, maar dat dat gedrag in andere situaties 180 graden kan omdraaien.

Gevoelig, ingetogen kind

We hoorden op de peuterspeelzaal dat hij vaker alleen speelt en dat hij schrikt van harde geluiden.
Dit herkennen wij wel van hem in situaties met veel prikkels. Het zou dus eenvoudig zijn om hem te labelen als een gevoelig, wat ingetogen kind. Hij kan ook best wat hulp vragen, zo wil hij vaak niet zelf proberen om zijn schoenen aan te trekken en zegt dus al gauw dat hij dit niet kan. Een gevoelig,
ingetogen, wat afhankelijk kind. Dit heb ik voor het schrijven van dit artikel nooit bewust over hem gedacht. En zo zie ik hem ook niet. Maar soms heb ik wel momenten dat ik denk: je kan het ook zelf proberen, of: probeer nou eens even met iemand te spelen i.p.v. te kiezen voor alleen spelen met een autootje. Ik begrijp hem wel, echt waar. Ik hou ook niet van lawaaierige, onoverzichtelijke ruimtes. En ook ik was als kind langzaam, snel afgeleid en wilde liever dat mijn moeder mijn veters strikte.

Verbazing over eigen kind

Vandaag was ik met mijn zoon op een terras aan het strand. We hadden wat te eten op tafel staan en
om de haverklap werden we lastig gevallen door kauwen. Je weet wel, die zwarte vogels met een
grijs, donzig hoofdje; een soort mini-kraaien. Ik ben niet zo’n vogelheld. De onverwachte
bewegingen die ze kunnen maken, kunnen me doen opspringen alsof er een gevaarlijk roofdier op
me afkomt. (Ik zei het toch, ik houd niet van onoverzichtelijke dingen). Mijn zoontje ontpopte
zich echter als een ware kauwen-temmer.

Elke keer als er een vogel in onze buurt kwam, riep hij: ik ga wel, Mama! En rende naar ze toe, vertelde ze: ‘niet hier zitten, daarboven mag je, ja ja ja vogel!’ Hij wapperde met zijn handen, zong liedjes: ‘ga weg, lieve vogel, ga hier weg’. En op wonderbaarlijke wijze luisterden de kauwen naar hem. Als ik in mijn handen klapte, vlogen ze even op, en kwamen ze meteen weer terug. Maar hij had ze in de smiezen. Het verbaasde me ook ontzettend hoe snel hij reageerde (terwijl hij thuis minuten kan doen over naar de eettafel komen), reageerde hij nu direct en adequaat. Geen enkele keer, zei hij dat hij geen zin had (terwijl de beesten toch echt een uur lang elke minuut langskwamen).

Je kunt een volger én leider zijn

Misschien is je kind in binnenruimtes met veel lawaai geen opvallend personage, maar transformeert hij/zij in de buitenlucht wel tot een actieve leider. Of misschien is de verlegen Ricardo, alleen verlegen als hij het over ditjes en datjes moet hebben, maar bloeit hij op als hoofdrolspeler op het podium in de eindmusical. Misschien is de energieke Eva op school af en toe een lastpost, maar voelt ze zich gevangen in een lokaal en zou ze een super enthousiaste reisleider zijn in de wildernis.

Vanmorgen hoorde ik dat mijn zoontje een meisje had getroost op de opvang. Hoewel hij zich meestal niet zo erg lijkt te interesseren voor leeftijdgenootjes (wel voor ietsje oudere kinderen dan hijzelf, omdat hij daar op taalniveau beter mee kan communiceren), had hij haar geruststellend toegesproken. Het meisje was in paniek geraakt, omdat ze haar moeder miste, en hij had haar verteld dat haar mama na het eten van de broodjes zou komen. Dat het nog maar even duurde en dat het wel goed kwam.

Nu heb ik nooit getwijfeld aan het feit of mijn zoontje sociaal is, want ik weet dat hij hele gesprekken kan voeren met andere kinderen en volwassenen zo gauw hij zich wat meer op zijn gemak voelt. Maar dat hij zich zo empathisch op zou stellen, terwijl hij nog zo jong is, verraste me absoluut. Misschien is je kind wel niet iemand die meteen uitgetogen haaaiiiii roept als ze haar vriendjes ziet, maar is ze degene die luistert als haar vriendin vertelt dat haar ouders thuis ruzie hadden.

Zo zijn we allemaal flexibel, gedragen ons verschillend, afhankelijk van de situaties waarin we ons bewegen en de aannames die we over onszelf hebben.

Hokjes denken

Het is simpel om anderen of om onszelf in hokjes te stoppen. We doen het voortdurend bewust en onbewust. Maar wat als we stoppen met onze kinderen en onszelf langs een standaard meetlat leggen? Wat als we ze leren om in plaats van met verwachtingen, met nieuwsgierigheid naar zichzelf kijken?

Waarvan gaan hun ogen glimmen? Waarvan kan hun lichaam het niet laten om van enthousiasme op en
neer te springen? En hoe zit dat met onszelf? Kun je zien dat het bijzonder is, dat jij liefdevol reageerde op een uitbarsting van je collega? Of dat je als eerste opspringt als het gaat om een gewond dier? Koester die mooie, gekke dingen van je, en ook die van je kind. Want juist die kleine momenten, maken ons tot wie we zijn en dat is pas bewust ouderschap.

Bedankt lieve kleine Mosh voor jouw wijze lessen! Leer je volgende keer weer met mij mee?

Liefs, Lou

Over Lou Loa

Lou Loa is een singer-songwriter en filmmaker uit Amsterdam. Ze brengt deze zomer haar cd
Baby Majeur over, een album over de transitie van vrouw naar moeder. Haar liedjes zijn
in het Engels en het Nederlands geschreven en variëren van wiegenliedje tot up-tempo
popliedje. Ze wil met haar liedjes meer bewustwording creëren over de impact van het moeder
worden, en andere nieuwe moeders een muzikaal hart onder de riem steken.
Spotify, Youtube: Videoclip Yes Momma , Instagram: Lou Loa Love

Bewust ouderschap: Verdriet van kinderen bagatelliseren is alsof het er niet mag zijn