Leonie Collombon Betere wereld Vandaag, 09:48

Leestijd: 3 minuten

Anneke (40) kreeg zes jaar geleden borstkanker en zet zich nu in voor andere jonge patiënten

Iets meer dan zes jaar geleden kreeg Anneke de diagnose borstkanker. In haar ziektetraject miste ze het contact met lotgenoten en voelde ze zich soms verloren in praktische zaken die bij de ziekte komen kijken. Ze vond steun bij Stichting Jongeren en Kanker en werkt daar, nu ze zelf kankervrij is, met veel liefde als vrijwilliger.

Anneke kreeg borstkanker en sloot zich aan bij Stichting Jongeren en Kanker

Drie dagen per week werkt ze als praktijkondersteuner bij de huisarts, haar overige werktijd brengt Anneke Eikelenboom door als voorzitter van Stichting Jongeren en Kanker. Ze kwam daar terecht toen ze zelf onder behandeling was voor borstkanker en zocht naar steun en begrip bij lotgenoten. Tijdens haar ziektetraject werd ze tijdelijk afgekeurd, maar niets doen was voor haar geen optie. Zo begon haar vrijwillige functie bij de stichting, waar ze ook nu nog veel voldoening uit haalt.

Je kwam bij Stichting Jongeren en Kanker terecht toen je zelf onder behandeling voor borstkanker was. Wat betekende de stichting toen voor je?

“Het was heel belangrijk voor me om met lotgenoten in contact te komen. In mijn werk in de huisartsenpraktijk zie ik soms oudere mensen van een jaar of zeventig, tachtig, met kanker voorbijkomen, maar zij zijn met heel andere vragen bezig dan jongeren die de ziekte krijgen. Ik miste een stuk herkenning. Hoewel vrienden en familie er altijd voor me waren en meeleefden, begrepen zij nooit écht hoe ik me voelde. Dat missende puzzelstukje vond ik bij de stichting.”

Wanneer besloot je dat je méér dan deelnemer wilde zijn?

“In mijn ziektetraject werd ik tijdelijk afgekeurd voor de werkvloer, maar ik kon voor m’n gevoel nog prima af en toe werken. Vrijwilligerswerk leek de beste optie en omdat ik al zo’n goede banden met de stichting had, besloot ik te kijken wat ik daar kon doen. Uiteindelijk groeide ik door tot de rol van voorzitter. Soms ben ik een dag per week ermee bezig, op drukkere momenten kost het ook meer tijd, al is het het altijd waard. Ik haal er veel energie uit om uitjes te regelen voor lotgenoten, maar ook om ze te helpen met praktische zaken en vraagstukken die ze rondom hun ziekte hebben. Ik werk voornamelijk achter de schermen, maar op ontmoetingsdagen spreek ik de jongeren met kanker ook.”

Intrinsieke motivatie en energie uit contact met lotgenoten

Voor wie is de stichting bedoeld?

“Iedereen tussen de 18 en 39 met kanker kan zich bij ons aansluiten, in welke fase van de ziekte ze ook zitten. Zo ben ik zelf kankervrij verklaard, maar heeft mijn borstkanker een lange nasleep waar ik nog altijd dagelijks de gevolgen van ondervind. Ook dan is het fijn om contact te hebben met jonge mensen die in hetzelfde schuitje zitten. Via de stichting heb ik een groep leren kennen waarmee ik een keer in de paar weken ga uiteten. Zij zijn ook allemaal kankervrij, maar begrijpen goed tegen welke dingen je ook na de ziekte nog aanloopt. Dat contact geeft energie en is waar ik het voor doe.”

Haal je na meerdere jaren ook nog altijd energie uit je vrijwilligerswerk?

“Absoluut, want ik zie bij andere deelnemers dat dat lotgenotencontact hen ook energie geeft. Soms organiseren we dagen weg en ga ik mee als begeleider. Na zo’n dag ben ik gesloopt, maar tegelijkertijd krijg ik er energie van om te zien hoe belangrijk het werk dat we doen is. Onze slogan, “De leukste club waar je niet bij wilt horen,” is een mooie samenvatting. Niemand wil immers kanker krijgen, maar als het dan toch gebeurt, is onze club een veilige haven om je bij aan te sluiten.”

Iemand in je omgeving gediagnosticeerd? Zo steek je mensen met kanker een hart onder de riem.

Een groeiend aantal werkgevers biedt met ‘corporate volunteering’ de mogelijkheid om vrijwilligerswerk te doen