Annemarie Hartsuiker Psyche 3 feb 2024, 07:40

Leestijd: 4 minuten

Abbey Hoes spreekt erotisch verhaal in voor Rouze en BEDROCK heeft een sneak preview

Herinner je je de columns van Eva nog? Eva de Visser (38) is oprichter van Rouze, een platform met sexy verhalen. Als Eva vertelt wat haar werk is, krijgt ze de meest bijzondere persoonlijke verhalen te horen over liefde, seks en relaties. Ze ontmoet inspirerende mensen, van activistische sekswerkers tot opvallend openhartige bankmedewerkers. Zo kwam ze ook in contact met Abbey Hoes die voor Rouze een erotisch verhaal insprak.

Ben jij nu ook zo benieuwd naar dit sexy verhaal, verteld door Abbey Hoes? Wij delen een sneak preview!

Erotisch verhaal van Abbey Hoes voor Rouze

‘En dat is precies waarom we elkaar als vrouwen moeten aanmoedigen in het uiten van onze vrouwelijke sensualiteit, onze vrouwelijke séksualiteit…. Omdat we het als geen ander herkennen en kunnen vieren.’

⁠Ik stap van het podium en voel hoe warm mijn wangen zijn, voel mijn benen nog trillen van de zenuwen voorafgaand aan mijn speech. Ik strijk een bezwete haarpluk achter mijn oor en kijk de ruimte rond. Ontspan je kaken. Adem diep in door je neus en uit door je mond. Het is gelukt. Het is me gewoon gelukt!

View this post on Instagram

A post shared by BEDROCK Magazine (@bedrockmagazine)

⁠⁠Ik loop naar een rustige plek in de ruimte. De zaal is versierd met linten satijn in een knisperend roze en lila, de show rechts achterin loopt bijna op zijn einde, ik zie Marsha het podium opkomen in het doorschijnende setje met geborduurde bloemen, mijn favoriet uit onze nieuwe collectie, en door de zaal heen lopen de performers op stelten, iedereen in een spannend korset en een masker op.

Het evenement ziet er betoverend uit – al zeg ik het zelf. ⁠Ademhalen. Alles loopt op schema, iedereen is op de plek waar ze moeten zijn, het is bijna tijd voor de afterparty. En opeens dringt het tot me door: het is allemaal geregeld, ik ben hierna vrij. Dan is het evenement achter de rug en het lijkt erop alsof het een mega succes is geworden.
⁠
⁠Een uur later zie ik de modellen en performers zich vanuit de backstage mengen op de dansvloer.
⁠Marsha komt naar me toe gerend: “Ooooo Sophia, het was zó goed vanavond! Heb je gezien dat Miss Ava op de eerste rij van de show zat?” Ze omhelst me en rent snel naar de volgende bekende.

⁠Miss Ava had ik inderdaad zien zitten: zwarte pantalon, zwarte coltrui, zonnebril, haar shih tzu-hondje in een pakje van hetzelfde ondoordringbare zwart, trillend op haar schoot. Ze staat erom bekend nooit te laten merken wat ze van de lingerielabels vindt, maar ik zag haar bij onze show het hondje aanhalen en stiekem glimlachen, dus ik zal straks eens checken wat ze op haar stories over ons heeft gezegd.

⁠Het lukt me niet om me op de muziek te concentreren. Mijn lijf is vol van indrukken, trots op het evenement dat we hier met z’n allen hebben neergezet en, om heel eerlijk te zijn, extra trots op wat ik hier zelf heb neergezet. En moe. Heel moe, merk ik als ik van de dansvloer af ben.

⁠Hoewel het glas champagne me net heerlijk smaakte, is het nu tijd voor een thee in bed. Misschien een gezichtsmasker. Ik verheug me op de hotelboxspring, met de lakens die zo zacht tegen mijn huid voelen. Ik zwaai naar Marsha en vertrek naar de lift richting de hotelkamers.

Ik druk gedachteloos de knop naar mijn verdieping in en check mijn telefoon. Geen bericht van mijn ex.
⁠Ik kan nog steeds niet geloven dat hij de week van deze lancering gekozen heeft om een eind aan onze relatie te maken.

⁠‘Goed, ik snap dat je vanuit feministisch oogpunt de wereld moet veroveren, maar ik zie je nooit, Sophia,’ had hij gezegd.

⁠Net als de liftdeuren zich sluiten, verschijnt er een grote mannenhand die dat voorkomt. Ik schrik van de plotselinge beweging van een nieuw lichaam dat zich bij mij in de lift voegt en laat bijna mijn telefoon vallen.

⁠‘Betrapt!’ klinkt een warme stem. ‘Net terwijl je stiekeme berichtjes aan het versturen was?’
⁠‘Nee, ik -,’ ik richt mijn blik op naar zijn gezicht om te zien wie er tegen me praat.

⁠O man. Het is die fotograaf met die vreselijke on trend 90-ies sneakers met witte sportsokken en een sukkelig shirt met een of ander logo dat expres te obscuur is om te kennen. Iemand die – dat had ik de eerste keer al door toen ik hem zag – door het leven kan glijden omdat hij iedereen nét een halve stap voor is, want, ja, ik zie heus wel hoe dat ironische obscure shirt om zijn biceps spant en hoe hij zijn lichaam nonchalant en soepel en makkelijk beweegt… Ugh…

Het verhaal verder lezen of de versie met Abbey Hoes luisteren? Dat kan op Rouze met de code bedrock luister je een maand gratis.

Column Eva: ‘Geil hoor, zo’n bedrijfje’