Valéry de Voijs Vriendschap 9 aug 2025, 10:37

Leestijd: 3 minuten

5x tekenen dat je een vriendschap bent ontgroeid

Goede vrienden heb je voor het leven. Tenminste, dat denken we vaak. Toch hoeft dat niet altijd zo te zijn. Soms is het oké om bepaalde vrienden – hoe ‘goed’ ze ook zijn – los te laten. Bijvoorbeeld omdat jij de vriendschap simpelweg bent ontgroeid.

Vrienden kunnen een prachtige aanvulling zijn op je leven. Maar af en toe is het gezond om stil te staan bij oude connecties. Passen deze mensen nog in je huidige leven? Of voel je, diep vanbinnen, dat jullie uit elkaar zijn gegroeid?

Het ontgroeien van vriendschappen

Iedereen ontwikkelt zich in een eigen tempo. Soms gebeurt het op een geleidelijke manier en heb je niet eens door dat je aan het veranderen bent. Maar soms verander je door bepaalde gebeurtenissen. Denk aan een relatiebreuk, een burn-out of een spirituele reis. Je verandert, en daarmee veranderen je normen en waarden.

En dan merk je: ik lig niet meer op één lijn met de mensen om me heen. Niet omdat zij iets verkeerd doen – integendeel. Ze zijn misschien nog net zo lief, grappig en vertrouwd als altijd. Maar ze helpen je niet meer vooruit. Ze matchen niet meer met de versie van jou die je aan het worden bent. De vraag is nu: wanneer weet je dan of het tijd is om los te laten?

Je voelt je leeg of uitgeput

Een vriendschap hoort – in de kern – energie te geven. Natuurlijk zijn er momenten waarop iemand steun nodig heeft, of jij er even doorheen zit. Maar als je na elk gesprek moet bijkomen, het gevoel hebt dat je jezelf kleiner maakt of steeds je woorden afweegt, is dat geen toeval.

Misschien ben je gegroeid in je grenzen. Misschien ben je eerlijker gaan leven. En misschien kan de ander daar (nog) niet in mee. Wat het ook is: verbinding zou licht mogen voelen, niet als werk.

Jullie gesprekken blijven hangen in het verleden

Herinneringen ophalen is heerlijk. Vooral met iemand die je al jaren kent. Maar als elk gesprek vooral draait om “weet je nog toen” en er weinig ruimte is voor wat je nu bezig houdt, kan dat betekenen dat de vriendschap vooral rust op wie je wás – niet op wie je bent.

Je verlangt naar gesprekken over wat je leert in therapie, over wat je voelt, over je nieuwe visie op het leven. Maar zij wil het liever hebben over je ex van vijf jaar geleden of die vakantie waar jij inmiddels met andere ogen naar kijkt.

Je voelt je niet meer gezien in wie je nu bent

Vroeger voelde deze vriendin je feilloos aan. Ze lachte om je grappen, ze wist wat je dacht zonder dat je iets hoefde te zeggen. Maar nu voelt het alsof jullie elkaar steeds minder begrijpen. Misschien omdat jij bent veranderd. Misschien omdat je bent gestopt met pleasen. Of misschien omdat je niet meer alles deelt.

Je vertelt iets kwetsbaars, en zij wuift het weg. Jij geeft advies vanuit je hart, maar het lijkt niet binnen te komen. Je voelt je niet meer écht gezien.

Je moet jezelf verantwoorden

Als je voortdurend het gevoel hebt dat je jouw keuzes moet uitleggen – of erger nog, verdedigen – is dat vermoeiend. Of het nu gaat om je werk, je spiritualiteit, ouderschap of je grenzen: als iemand jou écht kent en respecteert, hoeft er geen pleidooi te komen bij elk besluit dat je neemt.

Jij verandert, zij misschien minder. En dat is oké. Maar als jij telkens moet onderbouwen wie je bent, zegt dat iets over de ruimte die er nog is in de relatie.

De vriendschap is een gewoonte

Sommige vriendschappen houden stand omdat ze er altijd zijn geweest. Omdat je haar kent sinds de brugklas. Omdat jullie moeders elkaar kennen. Of omdat jullie ieder jaar samen oud & nieuw vieren. Maar als je eerlijk bent: als je haar vandaag voor het eerst zou ontmoeten, zou je dan opnieuw een klik voelen?

Wanneer een vriendschap vooral gebouwd is op herinneringen en geen bedding meer heeft in het nu, dan is er misschien nog wel een soort verbinding – maar in een andere vorm. Minder intens, minder aanwezig. En dat mag. Niet alles hoeft eindeloos te blijven zoals het was.

Kun je té nostalgisch zijn? En hoe beïnvloedt dat jouw mentale gezondheid?