sophierietmulder Relatie Vandaag, 08:59

Leestijd: 5 minuten

Laura (43) over haar single leven: ‘Mijn partner kreeg een hartstilstand, ik ging meteen reanimeren’

Single vrouwen zijn gelukkiger dan single mannen, is gebleken uit onderzoek. Ook hebben vrouwen minder vaak de behoefte om een partner te zoeken. Simpel gezegd: veel vrouwen wíllen niet per se van de vrijgezellenmarkt af. Maar wie zijn de vrouwen achter die cijfers? Wat drijft hen, hoe kijken ze naar liefde en wat betekent vrijheid voor hen in een wereld waar ‘samen’ vaak de standaard is?

In ‘Alleen Is Ook Oké’ spreken we elke week een vrouw die bewust (of minder bewust) single is. Over daten, zelfliefde, verwachtingen, en waarom alleen zijn soms precies is wat je nodig hebt.

Naam: Laura
Leeftijd: 43
Beroep: cultuurcoach jongeren
Hoelang single: ruim drie jaar

Alleen is ook oké: vrouwen vertellen over hun single bestaan

Hoelang ben je al single?

“Vanaf 22 augustus 2022. Toen is mijn partner overleden aan de gevolgen van nierfalen: hij kreeg een hartstilstand. Ondanks al mijn inspanningen tijdens de reanimatie kon hij helaas niet meer worden gered.”

Wat ontzettend heftig. Wil je daar meer over vertellen?

“Hij had een nierziekte, waardoor hij nog maar 3 procent werking had in zijn nieren. Daardoor moest hij drie keer per week aan de dialyse. Ik liet toentertijd mijn bloed testen om te kijken of ik een nier aan hem kon doneren. Ik werd goedgekeurd. In de periode dat we wachtten op goedkeuring van zijn artsen, werd ik op een ochtend wakker van een gek geluid. Het was mijn vriend; hij sloeg in paniek tegen mij aan, het ging niet goed met hem.“

Wat gebeurde er daarna?

“Ik belde meteen 112, rende naar beneden om de deur open te maken en rende toen weer terug naar hem. Ik wist ‘ik moet hem reanimeren’. Hij kon niks zeggen, maar hij was nog wel bij zinnen. Ik moest hem op de grond leggen. Normaal was me dat nooit gelukt, om een volwassen man van bed te tillen. Nu lukte het wel. Ik bleef hem aankijken, en op het moment dat ik bijna begon met reanimeren, zag ik hem wegzakken.”

Ben je toen nog wel gestart met reanimeren?

“Ja, tot ik voelde dat iemand mij aan mijn schouder pakte. Het was een burgerhulpverlener die een alert had ontvangen omdat ik 112 had gebeld. Hij had een AED gepakt en was zo snel mogelijk gekomen. Nadat hij het overnam, kwam de ambulance ter plaatse. Binnen de kortste keren stond mijn hele huis vol met ambulancemedewerkers, brandweer en politie. Terwijl zij doorgingen met de reanimatie wist ik: hij is er al niet meer.“

Hoe ben je hier mee omgegaan in de nasleep van de situatie?

“Ik leefde in complete shock, maar ik weet nog wel dat ik goede beslissingen heb gemaakt op het moment zelf. Ook al is het niet gelukt om hem te redden, ik weet dat ik alle stappen heb doorlopen die ik moest doorlopen. Zo leerde ik het ooit bij een EHBO-cursus.

Dit jaar, bij een BHV-cursus drie weken nadat ik een nieuwe baan startte, kwam het allemaal terug. Daar moest ik natuurlijk dezelfde handelingen verrichten. Ik was compleet in paniek. Inmiddels ben ik in therapie en heb ik EMDR gekregen om de gebeurtenis te kunnen verwerken. Het gaat nu eigenlijk hartstikke goed met me. Dat komt ook doordat ik met zijn arts heb gesproken, als onderdeel van mijn verwerkingsproces. Zij gaf aan dat mijn vriend zó ziek was, en eigenlijk het lichaam van een oude man had. Dat heeft me geholpen om te accepteren.”

Was hij je eerste liefde?

“Ik heb een aantal relaties gehad, allemaal in verschillende fases van mijn leven. Mijn eerste liefde was inderdaad Manuel, maar onze relatie duurde tien maanden: ik was toen 14. Daarna volgden J. (twee jaar), K. (ook twee jaar), C. (een Amerikaan met wie ik tien jaar samen was) en I., met wie ik zes jaar een relatie had. Daarna was er nog een korte relatie met G. uit Aruba, van vijf maanden, en later kwam Manuel weer terug in mijn leven. We waren drie jaar samen, mijn eerste liefde en ik zijn laatste.”

Heb je inmiddels rust kunnen vinden in het single zijn?

“Ja, en die rust vind ik heel fijn. Dat ik mezelf in alle vrijheid mag ontwikkelen en mijn dagen kan indelen zoals ík dat wil. Geen schoonouders, geen kinderen, geen rekening houden met iemand anders. Rust, ritme en regelmaat, dat geeft me enorm veel vrijheid.”

En wat vind je er soms lastig aan?

“Eigenlijk niets. Echt niet. Ik mis het niet om iemand naast me te hebben. Ik heb het goed met mezelf.”

Hoe reageert je omgeving erop dat je single bent?

“Daar krijg ik eigenlijk geen opmerkingen over. En als iemand er iets van zou zeggen, zou ik gewoon antwoorden dat er genoeg gekken vrij rondlopen die niet opgesloten zitten.”

Hoe ziet een fijne dag in je eentje eruit?

“Netflixen, lekker koken, iets ontwerpen of creëren, afspreken met vriendinnen, reizen, dat soort dingen. Ik vind het heerlijk om zelf te kunnen kiezen wat ik doe.”

Heb je het gevoel dat er genoeg ruimte is in de maatschappij voor singles?

“Niet echt. Ik denk dat er veel mensen in relaties zitten waarin ze eigenlijk niet willen zijn, maar ze durven niet alleen te zijn. En dat is zonde. Als je niet alleen kunt zijn, is het in mijn ogen niet eerlijk om in een relatie te stappen. Voor veel mensen is een relatie nog steeds het ideaalbeeld, maar dat klopt niet. Een relatie moet een aanvulling zijn, geen opvulling.”

Wat heeft single zijn je geleerd?

“Heel veel. Over mezelf, over wat ik wil en wat niet. Het heeft me sterker en zelfstandiger gemaakt.”

Hoe kijk je nu naar de liefde?

“Ik sta er zeker voor open, maar alleen als het klopt. Zoals ik al zei: het moet een aanvulling zijn. Ik heb geen behoefte aan iemand om maar iemand te hebben.”

Wat zou je andere vrouwen willen meegeven die net single zijn geworden?

“Gefeliciteerd! Dat klinkt misschien gek, maar het is echt een kans om jezelf te leren kennen. Gun jezelf de tijd om even níet te zoeken. Ervaar hoe het is om alleen te zijn. Ik ben benieuwd hoeveel vrouwen daarna nog denken dat een relatie een must is.”

Single vrouwen blijken een stuk gelukkiger dan single mannen. Hoe dat zit? Je leest het hier.