Annemarie Hartsuiker Psyche 8 jul 2025, 13:37

Leestijd: 4 minuten

Perla Joy: ‘Als je wereld instort – en je alles vanaf nul weer moet opbouwen’

In mijn vorige blog beschreef ik hoe ik van de ene op de andere dag beide ouders verloor door femicide. Na die nacht begon een nieuwe realiteit. Eentje zonder mijn ouders, zonder mijn vertrouwde thuis en zonder mijn zussen dichtbij. De wereld die instort. Geen rouw die langzaam vorm kreeg, maar een opeenvolging van gebeurtenissen waarin overleven het enige houvast was.

Alles stond in het teken van doorgaan: gesprekken met jeugdzorg, slachtofferhulp, de politie, de begrafenis regelen, een nieuwe voogd, steeds weer een ander logeeradres. Van mijn oom, naar een vriendin van mijn moeder, naar weer een andere plek – en uiteindelijk naar een pleeggezin.

Ik had nog nooit van al deze instanties gehoord, nog nooit met politie te maken gehad, en ook nog nooit een begrafenis meegemaakt.

Als je wereld instort

Het huis waar ik was opgegroeid, was niet langer een thuis, maar een plaats delict. Mijn spullen verdwenen achter politielint. Mijn schoolspullen, foto’s, kleding – ik kon er niet bij. Voor de begrafenis leende ik kleding van een vriendin.

Ondertussen draaide de wereld door: verhoren, rechtszaken, media, meningen. En ik? Ik wist nauwelijks wat ik zelf voelde. Enorm veel verdriet. Maar zonder een veilige plek om dat te uiten, bleef het iets wat ik met me meedroeg – ongrijpbaar, onwerkelijk. Wat ik het liefste wilde, was gewoon zestien zijn. En dat mijn moeder er nog was.

Wat trauma doet – als niemand het ziet

Wat je voelt na zo’n gebeurtenis is vaak moeilijk te beschrijven. Schuld. Schaamte. Zelfverwijt. Ik speelde de gebeurtenis wel honderd keer af in mijn hoofd. Had ik iets kunnen doen? Had ik het kunnen voorkomen?

En dat naast mijn gebroken hart en het immense verdriet. Mijn moeder was op die leeftijd alles voor mij. De belangrijkste persoon in mijn leven. Het verdriet om haar – en de pijn die zij moet hebben gevoeld – was hartverscheurend.

En ook mijn gedachten over mijn vader liepen door alles heen. Verdriet, ongeloof, boosheid… In zulke situaties voel je pas echt hoe diep en onvoorwaardelijk de liefde tussen ouder en kind is – ook als alles door elkaar loopt.

Er was een kinderpsycholoog en een andere hulpverlener, maar dat duurde kort. Ze zeiden dat het allemaal ‘wel goed ging’. Ergens denk ik ze hadden beter kunnen weten– ik zat nog volledig in een freeze. Maar om geholpen te worden, moet je ook ergens kunnen landen. Die plek had ik niet.

Veerkracht

Ik besloot een paar maanden thuis te blijven van school – om op adem te komen. En ik vond het ook spannend om terug te gaan: hoe zouden anderen reageren? Gelukkig had ik vriendinnen om me heen. En uiteindelijk ben ik datzelfde jaar gewoon overgegaan naar de vijfde klas.

Door deze tragedie ontdekte ik iets belangrijks: veerkracht. Veerkracht is het vermogen om terug te veren na tegenslag. Ik zie het als een springveer – die steeds weer zijn vorm hervindt zelfs als je wereld instort. Het is de innerlijke kracht om met moeilijke situaties om te gaan, je aan te passen aan verandering, en toch dichtbij jezelf te blijven.

Het betekent niet dat je nooit struikelt, maar dat je telkens weer opstaat. Niet dat je alles moet aankunnen, maar dat je blijft voelen: ik heb iets in mij dat groter is dan wat mij overkomt. Wat heb ik hiervan te leren?

Niet alleen ik, maar ook mijn zusjes hebben dat laten zien.

Wat maakt dat de ene persoon veerkrachtiger is dan de ander? Die vraag stelde ik aan mijn trainer tijdens de coachopleiding. Haar antwoord: hoe creatief ben je in je gedachten om om te gaan met moeilijke situaties en gevoelens?

Voor mij betekende dat: honderden cursussen en opleidingen. Ik probeerde allerlei vormen van therapie – alternatief én regulier. En elke stap bracht me dichter bij mezelf. Bij voelen. Bij veiligheid. Dáár begint herstel.

En herstel kost tijd. Ik geloof niet in een quick fix. Wat je meemaakt is vaak te groot om in één keer te dragen. Je lichaam beschermt je daarvoor. Het komt in stukjes, precies wanneer je er klaar voor bent. Gun jezelf die tijd. Heb geduld.

Voor wie dit leest

Misschien herken je iets in mijn verhaal. Misschien is jouw situatie anders, maar voel je dezelfde symptomen.

Weet dan: je bent niet gek. En je bent niet alleen. Er is hulp. Er is steun. En je hoeft het niet alleen te doen als je wereld instort. Vraag hulp. Praat. Deel.

En als je iemand kent die door een moeilijke tijd gaat: wacht niet tot die persoon iets vraagt. Wees er. Met aandacht. Met een luisterend oor. Met een pan soep. Met aanwezigheid.

We kunnen het verschil maken – niet alleen voor elkaar, maar ook voor de generaties na ons.

Over Perla Joy

Avonturier en nieuwsgierig mens. Als coach en trainer begeleid ik je om het leven te leven met een open hart – vol energie, vreugde en een nieuwsgierige blik. Zodat jij jouw eigen leven leeft, en niet dat van je ouders of grootouders. Ik ondersteun je in het inzichtelijk maken van je patronen, het verwerken van emoties en het vinden van je eigen pad. Volg mij ook op Instagram!

Hoe je (fysiek en mentaal) fijn ouder kunt worden, volgens actrice Kimberley Klaver