Perla Joy Pisani Column Vandaag, 10:53

Leestijd: 4 minuten

Perla Joy: over schaamte na femicide en het vinden van een veilige haven

Perla Joy schrijft voor BEDROCK over haar ervaring met femicide nadat haar vader haar moeder vermoorde: “Schaamte, schuld, veiligheid, angst en vertrouwen, maar ook veerkracht, zingeving en vol genieten van het leven. Dat zijn woorden die vaak terugkomen wanneer ik vertel over mijn leven na femicide. In mijn blogs schrijf ik over de gevolgen voor nabestaanden, en in het bijzonder voor de kinderen van slachtoffers.

Het gaat niet alleen om het verlies zelf als je femicide meemaakt, maar ook om de vele lagen daarna: de stilte, de vragen en het ontbreken van een thuis om op terug te vallen.

Schaamte na femicide

Na het behalen van mijn havodiploma verhuisde ik naar Amsterdam. Een droom die ik al jong had. Ik ging studeren, kreeg nieuwe baantjes en leerde nieuwe mensen kennen. Ik genoot mega van de tijd daar en mezelf ontdekken. Maar ook waren er onderwerpen confronterend. In gesprekken over ouders voelde ik de vraag vaak al aankomen en schoot mijn hartslag omhoog.

Hoe moest ik uitleggen dat ik geen ouders had om in het weekend naartoe te gaan? Er zat veel schaamte, ongemak en verdriet rondom femicide waardoor ik de vraag het liefst wilde ontwijken. Naast de rouw om mijn moeder, rouwde ik ook om de herinneringen die er niet meer zijn. Ik kan niemand vragen hoe ik was als kind, of welke grappige dingen ik deed. Een deel van mijn verhaal kan niet naverteld worden. Juist rond mijn 18e en 19e levensjaar, in mijn zoektocht naar zingeving en richting in het leven, had ik daar veel behoefte aan.

Het verlies van vertrouwen na femicide

Het verlies van vertrouwen raakt veel aspecten van het leven. In liefdesrelaties, vriendschappen en in werk relaties voelde ik dat dit thema vaker terugkwam. De angst om opnieuw verlaten te worden, afwijzing of pijn te ervaren maakte het moeilijk om me echt te verbinden. Vertrouwen vraagt om veiligheid, en die voelde ik lange tijd niet.

Het leven met een open hart

Mijn manier? Ieder obstakel dat ik ervoer onder ogen zien, zodat ik het leven met een open hart kan ontdekken. Dat doe je door ruimte te maken voor alles wat er is zoals pijn, verdriet, angst, boosheid en eenzaamheid. Het ongemak toelaten in plaats van wegduwen. Dat vraagt moed, maar ook zachtheid naar jezelf.

Een veilige haven creëren na femicide betekent voor mij: me veilig voelen in en met mezelf. Voor de een is veiligheid een buffer op de bankrekening of een eigen huis, maar voor mij was het vooral innerlijk. De wetenschap dat ik mijn emoties kan dragen, ook als ze intens of zwaar voelen. Dat ik mijn grenzen kan voelen en uitspreken. Dat ik om hulp kan vragen wanneer ik dat nodig heb en mijn verlangens kan uitspreken. Voor mezelf kiezen, zonder de goedkeuring of veiligheid van een ander nodig te hebben om me veilig te voelen. En je hoeft dit niet alleen te doen. Ook ik heb begeleiding gehad van therapeuten en coaches om tot dit punt te komen.

Bewegen door de pijn

Lang was ik bang dat als ik mijn verdriet echt zou toelaten, ik zou verdrinken en niet meer zou functioneren. Soms was dat ook zo. Maar beweging helpt, hoe klein de stappen ook zijn. Steeds opnieuw voelen, en letterlijk ook in beweging komen. Steeds opnieuw aangaan in plaats van vermijden of controleren.

En in controleren was ik goed. Ik werd geobsedeerd door gezond leven: veel sporten en streng letten op mijn voeding. Het gaf me een gevoel van grip, alsof ik houvast had in een wereld die onveilig voelde na mijn ervaring met femicide. Maar eigenlijk was het een mechanisme om de pijn niet volledig te hoeven zien.

Een oefening in veiligheid

Wat ik inmiddels heb geleerd, is dat echte veiligheid komt uit het toelaten van gevoel. Een simpele oefening hielp mij daarbij: ga zitten, sluit je ogen en vraag jezelf waar je spanning of verdriet in je lichaam voelt. Adem er rustig naartoe en zeg tegen jezelf: “Ik ben veilig, ik kan dit voelen.” Het klinkt eenvoudig, maar het opent de deur naar zachtheid en aanwezigheid.

Ruimte voor kracht na femicide

Femicide laat diepe sporen na in de levens van nabestaanden. Maar zoals ik ernaar kijk: ik ben hier in het leven om te ervaren. Die instelling had ik al vrij snel. Op jonge leeftijd ben ik anders in het leven gaan staan. Ik wist al vroeg dat het leven eindig is en zomaar voorbij kan zijn. Dat besef heeft ervoor gezorgd dat ik mijn doelen en dromen ben gaan najagen. Naast de pijn kan er ook ruimte ontstaan voor kracht, lichtheid, verbinding en een nieuw soort vertrouwen. Niet door weg te kijken, maar door steeds weer te voelen en het leven met een open hart toe te laten.

Over Perla Joy

Avonturier en nieuwsgierig mens. Als coach en trainer begeleid ik je om het leven te leven met een open hart – vol energie, vreugde en een nieuwsgierige blik. Zodat jij jouw eigen leven leeft, en niet dat van je ouders of grootouders. Ik ondersteun je in het inzichtelijk maken van je patronen, het verwerken van emoties en het vinden van je eigen pad. Volg mij ook op Instagram.

Schaamte na femicide komt vaker voor, lees ook de eerste column van Perla Joy over wanneer haar vader haar moeder vermoorde.

Perla Joy: ‘Als je wereld instort – en je alles vanaf nul weer moet opbouwen’