Margriet Meijer Maatschappij Gisteren, 15:24

Leestijd: 4 minuten

Margriet Meijer over ondernemerschap: ‘Mijn lijf raakte op, net als mijn enthousiasme’

Margriet Meijer is tassenontwerpster en maker, host van de podcast Gouwe Vrouwe, en helpt vrouwen te ondernemen op hun eigen macho-vrije manier. In 2012 maakte ze een tas voor zichzelf en was op slag verliefd op werken met gered leer. Zo ontstond haar tassenmerk Monsak. In dit artikel deelt ze hoe ze vastliep in het traditionele ondernemerschap, maar ontdekte dat er een andere manier is. Eentje buiten 10K harken.

Mijn ondernemers avontuur begon op de dag dat ik achter de leernaaimachine in de naaischool van mijn moeder stapte. Ze kocht deze voor haar leerlingen, wat ik nogal overdreven vond (wie ging dat nou gebruiken?) maar mijn nieuwsgierigheid won. Misschien omdat ik als vierjarige een kikker-tas kreeg van Sinterklaas, en later een drollige eierdoostas met een kralenketting als hengsel. Iets in mij wilde het proberen. Dus ik ging naar de lapjesmarkt, maakte een patroon, en begon.

Greenwashing, overproductie en keihard onderhandelen

Vanaf dag één was ik verkocht. Het werken met gered leer joeg de adrenaline door m’n lijf, als ‘n sprong van de duikplank. Monsak was geboren, al had ik nog geen flauw idee. Toen Instagram in Nederland net populair werd, plaatste ik een foto. Vrienden pikten het op, en voor ik het wist stonden er onbekenden in mijn slaapkamer die ik tot atelier had omgebouwd. Ondertussen werkte ik fulltime als inkoper in de mode. Een branche die me eerst fascineerde, maar steeds meer ging knagen toen ik de keerzijde zag: greenwashing, overproductie, keihard onderhandelen. Mijn enthousiasme zakte steeds verder weg.

Het begin van ondernemerschap

’s Avonds en in de weekenden maakte ik tassen op maat. Ik stond op markten en werd gevraagd door conceptstores. Na een jaar besloot ik: nu moeten er een naam en een website komen. Dan neem ik mezelf serieus, én word ik serieus genomen. Bij de KVK voelde ik me stoer toen ik mijn handtekening zette. Officieel ondernemer! Nu zie ik dat ik daar mijn vrije, creatieve jas inruilde voor een serieuze, zakelijke variant.

Ik begon niet omdat ik ‘iets voor mezelf’ wilde. Ik wilde gewoon niet stoppen met maken. Natuurlijk speelde onafhankelijkheid mee, en bewijsdrang. Ik wilde laten zien dat ik dit kon. Dus keek ik naar andere ondernemers en volgde hun adviezen. Ze leken te weten wat ze deden. Meestal waren het mannen, of vrouwen die zich masculien opstelden.

En ik timmerde door. Ik begon workshops te geven, huurde freelancers en stagiaires in, mijn omzet steeg. Inmiddels had ik mijn baan opgezegd en werkte zestig uur per week. Ik vinkte alle boxen: groei, volgers, winst. Op papier was ik een échte ondernemer en voldeed ik aan de succesnorm – dat hardnekkige beeld van hoe ondernemen zou moeten, waar zoveel vrouwen op stuklopen.

Alle hens aan dek

Alleen: voelen deed ik het niet. Mijn lijf raakte op, net als mijn enthousiasme. Had ik die massa die ik in de mode zo verafschuwde nu ook in mijn eigen bedrijf voor elkaar gekregen? En ergens, helemaal achterin mijn hoofd, fluisterde een stem: is dit wat je wilt? Ik negeerde het jarenlang en beukte nog even ‘lekker’ door. Tot corona de boel stilzetten. Paniek eerst, alle hens aan dek, maar daarna ruimte. Voor het eerst was er stilte en kon ik echt luisteren.

En toen hoorde ik: dit tempo past me niet. En dit ondernemerschap ook niet. Mijn oplossing: de toko verkopen. Ik was uitgestreden en zag geen uitweg. Maar na een half jaar leuren kreeg ik een ander inzicht: misschien ligt het probleem niet bij Monsak, maar bij mijn beeld van hoe ondernemerschap hoort.

Ondernemerschap mag lichter

De ongeschreven regels, de succesnorm, de façades van geluk. Dat veranderde alles. In plaats van stoppen koos ik een ander pad. Ik vond Monsak opnieuw uit en ging terug naar de basis: maatwerktassen. Ik volgde ook een coachopleiding. Ik leerde naar mezelf te luisteren, boven dat getetter van de buitenwereld. En ik ontdekte: ondernemen mag lichter. Ondernemerschap mag op mijn eigen manier.

Ik begon vrouwen te helpen die dezelfde behoefte hadden. Minder duwen en trekken. Niet leven naar de maatstaven van anderen, maar doen wat klopt in je hart. Misschien herken je dit. Dat je braaf doet wat hoort, maar je leeg voelt. Dat je succes boekt, maar geen voldoening ervaart. En dat er ergens een stemmetje fluistert: het kan anders.

Neem dat gevoel serieus. Ik heb het te lang weggeduwd, en het kostte me bijna mijn bedrijf. En mezelf. Net als in gezondheid of relaties geldt ook in ondernemen: je kunt pas groeien als je trouw bent aan jezelf.

Wil je dat knagende gevoel onderzoeken? Doe de quiz. Ik geef je een duwtje terug naar jezelf, zodat je vanuit daar met meer vertrouwen je eigen pad kunt gaan ontdekken. Ondernemerschap op een manier die lichter voelt en klopt voor jóu.

Lees ook hoe je ondernemen als spirituele reis kunt zien.

Rafaëla (23): ‘De val met mijn fiets is de reden dat ik ga ondernemen’