Karin Issa Psyche Gisteren, 07:26

Leestijd: 3 minuten

Karin Issa: ‘Het moment dat ik besloot te springen (en landde tussen de rijstvelden)’

Karin is 25, Nederlands met Koerdische roots, en ze woont nu meer dan twee jaar op Bali. Niet omdat ze rijk is, of een strak plan had – maar omdat ze op m’n 23e voelde: het leven mag anders. Dus ze sprong.

“En nu zit ik hier. Tussen rijstvelden, scooters, ceremonies en zelfontwikkeling. Niet als “influencer met alles op orde”, maar als een gewone vrouw die iets ongewoons durfde te doen.

Er zijn momenten in je leven die je pas achteraf herkent als keerpunten. Voor mij was dat een doodgewone thuiswerkdag in Hilversum, starend naar het plafond bij mijn moeder thuis, terwijl buiten de regen tegen het raam tikte. Ik was 23, had net mijn bedrijfskunde studie afgerond, en zat vast in een managementfunctie bij de Kamer van Koophandel die er op papier perfect uitzag.

Hoe Karin een yoga-opleiding ging volgen

Iedereen om me heen leek tevreden met de standaard route. Vast contract, goede baan, volgende stap. Maar ik? Ik voelde me als een actrice die haar tekst was vergeten, staande op een podium waar ze niet thuishoorde.

‘Wat als ik gewoon… een yogadocenten opleiding ga doen?’ fluisterde ik al een tijdje naar mezelf. Het plan was simpel: zes weken vakantie opnemen (die ik had opgespaard omdat ik altijd werkte), een yoga opleiding volgen op Bali, en dan weer terug naar mijn kantoorbaan. Yogales zou ik dan geven in de weekenden, in Amsterdam. Kon ik mooi combineren met mijn toenmalige vriendje bezoeken, die ook in Amsterdam woonde. Veilig. Overzichtelijk.

Soms moet je jezelf verrassen.

Drie maanden later zat ik in een vliegtuig naar Bali. Niet omdat ik een masterplan had, maar omdat ik eindelijk naar dat gefluister had geluisterd. Mijn Koerdische moeder dacht dat het een prima plan was: zes weken vakantie, kom je daarna gewoon terug, toch?

Nou, plot twist: ik hing.

Meer dan twee en een half jaar later woon ik nog steeds hier, tussen rijstvelden die hun kleur veranderen met de seizoenen en geluiden die ik inmiddels herken als ‘thuis’. Mijn leven ziet er anders uit dan ik had verwacht. Ik heb niet de café-laptop-nomade lifestyle – ik heb gewoon een kantoorbaan, maar dan met een heel andere energie. Ik ben vrijgezel, onafhankelijk, en soms eenzaam op een manier die zowel pijnlijk als krachtig is.

Maar hier is het ding: ik ben niet perfect. Ik heb geen Instagram-waardig leven waarbij alles glimt. Ik heb dagen dat ik huil omdat ik mijn familie mis. Ik heb weken dat ik me afvraag of ik niet gewoon terug moet naar het bekende. Ik heb momenten dat ik denk: ‘Wat doe ik hier eigenlijk?’

En dan gebeurt er iets. Een glimlach van een onbekende, en nog een onbekende. De geur van wierook overal. Het gevoel van rust. Een zonsondergang die me doet beseffen dat schoonheid overal is.

Vrijheid is niet makkelijk, aldus Karin

Het grootste inzicht? Dat vrijheid niet betekent dat alles makkelijk is. Vrijheid betekent dat je kiest voor wat moeilijk is, maar wel van jou is. Dat je durft te luisteren naar die stem die zegt: ‘Er is meer.’ Ook al weet je niet precies wat dat ‘meer’ inhoudt.

Ik ben geen guru. Ik ben geen influencer met alle antwoorden. Ik ben gewoon een vrouw die op een willekeurige werkdag eindelijk besloot te springen, en die nog steeds aan het leren is hoe te landen.

En misschien herken je dat. Misschien heb jij ook zo’n gefluister. Misschien droom je ook van een leven dat meer voelt als het jouwe. Het hoeft niet Bali te zijn. Het hoeft niet eens groot te zijn.

Maar als je dit leest en denkt: ‘Wat als ik ook zou durven?’ Dan heb ik nieuws voor je.

Je durft al. Je moet alleen nog springen.

Liefs Karin Issa

De kunst van ontsnappen: met Volvo de natuur in, op z’n Zweeds