Vera Guldemeester Persoonlijke verhalen Gisteren, 13:03

Leestijd: 2 minuten

Julia (34) komt in de zomer amper buiten: ‘De warmte is verschrikkelijk’

Julia werkt thuis als grafisch ontwerper en woont in een appartement met weinig koeling. “De zomer is voor mij een soort kleine strijd want de warmte is verschrikkelijk. Waar iedereen geniet van het zonnetje en lange avonden buiten, zit ik liever binnen met de ventilator aan”, vertelt ze eerlijk aan BEDROCK. 

“Ik weet dat het gek klinkt. Mensen zeggen altijd: ‘Geniet ervan, het is zo’n mooie tijd!’ Maar voor mij is warmte nooit fijn geweest, maar verschrikkelijk. Zodra de temperatuur in de zomer boven de 25 graden komt, voel ik me suf, slap, soms zelfs licht in mijn hoofd. Alsof mijn lichaam protesteert. Ik heb dit al zolang ik het mij kan herinneren. Als kind eigenlijk al. 

De warmte verschrikkelijk

In het verleden dacht ik: ‘Ik ga het in ieder geval weer proberen.’ Maar ieder jaar worden die warme dagen meer en meer een uitdaging. Ik durf tijdens warme dagen nauwelijks buiten te wandelen, want na een kwartier ben ik helemaal gesloopt. En zonnestralen? Die maken me alleen maar prikkelbaar en moe. Verschrikkelijk. 

Veilige haven

Dus zit ik de meeste dagen binnen, met de ramen dicht, gordijnen dicht en een koel glas water binnen handbereik. Ook staat mijn ventilator dan negen van de tien keer op de hoogste stand aan. Het voelt soms alsof ik opgesloten zit in mijn eigen huis, terwijl de rest van de wereld lijkt te bruisen van energie. Maar ik kan het niet helpen.

Mensen begrijpen het niet altijd

Mensen zeggen dan weleens: ‘Ga dan naar het strand of een zwembad. Dan kan je een beetje afkoelen door al die hitte.’ Maar ook dat helpt niet. Het is niet dat ik het niet wil, het is mijn lichaam dat zegt: ‘Stop, dit is te veel.’ Het is echt heel erg vervelend en het voelt zelfs soms eenzaam, alsof je er helemaal alleen voor staat. Ik ken namelijk niemand, en zeker niet van mijn leeftijd, die er ook zo over denkt. 

De kleine overwinningen

Deze zomer wil ik het anders doen. Kleine stapjes buiten zijn maken, een wandeling in de vroege ochtend of late avond, maar mezelf niet dwingen. Op die manier kom ik toch nog af en toe buiten. Ik moet gewoon luisteren naar mezelf en mijn eigen lichaam. En vooral: accepteren om mijn eigen tempo te hebben.”

Meer persoonlijke verhalen lezen? Dat kan! Lees ook de volgende artikelen eens:

• Sanne gaat drie keer per week onder de zonnebank: ‘Bang voor huidkanker ben ik niet’
• Louisa (29) is verslaafd aan botox en fillers: ‘Fillers in m’n billen wordt het volgende doel’
• Renske: ‘Mijn vriend vindt dat ik teveel van onze relatie deel op Instagram’
• Lise (34): ‘Mijn man voelt zich opeens iets té comfortabel naakt’