Valéry de Voijs Relatie Gisteren, 08:42

Leestijd: 3 minuten

Waarom ik hem bedroog – en wat ik daar nu van begrijp

Vreemdgaan. Het blijft een van de grootste taboes binnen relaties. We weten dat het pijnlijk is, dat het relaties kan breken en mensen achterlaat met vragen waar vaak geen helder antwoord op is. Maar wat als vreemdgaan niet alleen iets zegt over de relatie — maar vooral over degene die het doet?

Met BEDROCK deelt Eva (34) haar verhaal. Ze ging ooit vreemd binnen een relatie die op het oog goed was. Jaren later durft ze pas echt te begrijpen waarom het gebeurde — en wat vreemdgaan haar uiteindelijk liet zien over liefde en haar eigen identiteit.

Vreemdgaan terwijl er liefde was

“Ik was halverwege de twintig. In een stabiele relatie met een man die oprecht van me hield. We woonden samen en deelden een leven dat voor buitenstaanders waarschijnlijk perfect leek. Ik had alles goed voor elkaar — dacht ik.

En toch ging ik vreemd. Het was geen affaire of verboden liefde. Geen spanning die zich langzaam had opgebouwd over maanden. Het was simpelweg een one night stand met een collega.

Ik ging niet zomaar vreemd

Achteraf gezien besefte ik dat ik al maanden afstand aan het nemen was. Ik paste me vaak aan, stelde mezelf gerust met zinnen als: ‘elke relatie wordt wat minder spannend’, ‘je hoeft niet alles te voelen, zolang het goed is.’

Maar ergens begon het te knagen. Ik raakte verwijderd van wie ik was voordat deze relatie begon. Van mijn autonomie, mijn spontaniteit, mijn seksualiteit ook. Ik was niet ongelukkig — maar ik voelde me ook niet levend.

Op een bepaald moment maakte ik een keuze, misschien niet bewust, maar wel duidelijk: ik ging vreemd. Niet omdat ik iets miste bij hem, maar omdat ik mezelf kwijt was.

Vreemdgaan is commentaar op jezelf

Wat ik toen nog niet wist, maar inmiddels wel begrijp, is dit: vreemdgaan is vaak geen commentaar op de ander, maar op jezelf. Op hoe trouw je bent aan je eigen binnenwereld. Op hoe lang je al gevoelens wegdrukt omdat ze ‘onhandig’ zijn of niet passen binnen het plaatje.

Dat maakt het niet goed, maar het maakt het wel begrijpelijk. Ik heb het uiteindelijk opgebiecht. Niet meteen. En ook niet vanuit het idee dat hij het verdiende om het te weten, maar omdat ik het niet langer volhield om een versie van mezelf te zijn die niet klopte.

Ik leerde een hoop van het vreemdgaan

We hebben het uitgepraat, maar niet opgelost. Het vertrouwen was beschadigd, maar het gesprek was oprecht.

Wat ik daar uiteindelijk van leerde? Dat liefde op zich niet genoeg is als je jezelf onderweg kwijt raakt. Je kunt echt houden van iemand en je tóch leeg voelen. En op een gegeven moment doe je iets waardoor je jezelf keihard tegenkomt.

Bij mij was dat dus vreemdgaan. Het duurde even voordat ik echt durfde te kijken naar wat eronder zat. Ik dacht serieus dat ‘veiligheid’ betekende dat ik maar genoegen moest nemen met een relatie die me beetje bij beetje kleiner maakte.

Daarom deel ik dit verhaal ook. Niet om te zeggen dat vreemdgaan oké is — want dat is het niet. Maar omdat het wel gebeurt. “

Dit is waarom partners vreemdgaan volgens de wetenschap