Leonie Collombon Psyche Gisteren, 09:13

Leestijd: 3 minuten

Doe jij aan ‘boomerasking’? Dan ben je geen goede gesprekspartner

Stel je weleens een vraag aan een gesprekspartner omdat je zélf je ervaringen over dat onderwerp wil delen, dan doe je al dan niet onbewust aan ‘boomerasking’. Kan een keertje gebeuren, maar als het structureel voorkomt, wil je er vanaf. Volgens psychologen heeft het namelijk veel weg van narcistische trekjes en maak je jezelf er geen geliefde gesprekspartner mee.

Wat is boomerasking?

Als ervaringen over en weer worden uitgewisseld, kan dat voelen als een dynamisch gesprek. Beide gesprekspartners brengen evenveel in; beiden lijken naar de ander te luisteren en kunnen ook hun verhaal kwijt. Maar soms is er met zo’n gesprek iets geks aan de hand. Vraag je iemand bijvoorbeeld naar hoe zijn/haar reis naar Thailand beviel, alleen maar omdat je zelf ook in Thailand bent geweest en wil vertellen wat jíj́ er van vond? Dan is dat gesprek niet zo goed als je denkt.

Je doet dan namelijk aan boomerasking, een term die onlangs door Amerikaanse wetenschappers werd bedacht. Het fenomeen zelf bestaat waarschijnlijk al zolang de mensheid met elkaar converseert, maar niet eerder werd er zoveel over gepraat als nu. De term, die bestaat uit de woorden ‘boomerang’ en ‘asking’, maakt het een veelbesproken onderwerp. Kranten als The Guardian en New York Times schrijven erover en ook op TikTok worden er veelvuldig filmpjes over gemaakt.

Boomerasking spreekt duidelijk tot de verbeelding en is voor veel mensen herkenbaar. Al speelt de term zelf, die verwijst naar het gooien van een boomerang die vanzelf weer bij je terugkeert, waarschijnlijk ook een grote rol in de ophef die nu rondom het onderwerp ontstaat. Zo’n herkenbare term maakt de situatie immers makkelijker bespreekbaar.

Hierom is het zo schadelijk

De Amerikaanse onderzoekers bevestigen hoe herkenbaar boomerasking is. Van de driehonderd mensen die zij ondervroegen, gaf 90 procent aan zichzelf of anderen er weleens op te betrappen. En hoewel het heus een keer kan gebeuren, gaat er volgens de wetenschappers iets mis als je deze gespreks ’techniek’ structureel toepast. Doordat je de vraag alleen stelt om je eigen ervaring te delen, kom je minder oprecht en bovendien egocentrisch op anderen over.

Wat boomerasking betreft onderscheiden de wetenschappers drie soorten: een boomerangvraag om op te scheppen (denk: “Mijn eigen reis naar Thailand was fantastisch”), een boomerangvraag om te klagen (“Ik heb helemaal niets te doen dit weekend”) en een neutrale boomerangvraag (“Ik heb gisteren pasta gegeten”). Hoewel ze zich verschillend uiten, is de (onbewuste) onderliggende reden altijd hetzelfde: de boomerasker wil vooral over zichzelf praten.

Wat je wél kunt doen

Boomerasking is menselijk, maar merk je dat je het met regelmaat doet, dan word je daar geen leukere gesprekspartner van. Wat kun je doen om je er minder vaak schuldig aan te maken? Volgens hoogleraar taalkunde Dorien van de Mieroop is het zaak om alleen vragen te stellen waar je oprechte bedoelingen mee hebt. Dat vertelt ze tegen Margriet.

Dat kun je doen door even twee keer na te denken: ben je wel écht geïnteresseerd in het antwoord, of wil je alleen zelf vertellen en doe je daarom maar alsof? Als je bijvoorbeeld aan iemand vraagt hoe het gaat en het antwoord is niet het standaard ‘goed hoor’, dan vergt zo’n vraag ook doorvragen. En om in zo’n gesprek te belanden, moet je volgens Van de Mieroop wel geïnteresseerd zijn in het antwoord. Even trainen dus, als je jezelf hier vaak op betrapt, maar dat is het ongetwijfeld waard. Stoppen met boomerasking levert namelijk diepgaandere gesprekken op.

Betere vragen stellen kun je leren. Beetje hulp nodig? Met deze vragen leer je iemand écht kennen.

De 6 no-go’s voor als je een écht goed gesprek wilt voeren