Annemarie Hartsuiker Psyche Gisteren, 08:38

Leestijd: 4 minuten

Eliane heeft Body Dysmorphic Disorder (BDD): ‘Ik wil álles aan mezelf laten verbouwen’

Body Dysmorphic Disorder (BDD) is een psychische aandoening waarbij je extreem ontevreden bent over jouw uiterlijk. Deze ontevredenheid kan specifiek over een lichaamsdeel gaan, zoals de neus, maar ook over het ‘totaalplaatje’. Eliane heeft BDD en vindt haar uiterlijk afschuwelijk. “Er zijn dagen dat ik niet naar buiten durf” deelt ze met BEDROCK.

“De ontevredenheid over mijn uiterlijk ontstond al in mijn kindertijd. Terwijl klasgenootjes zich nog helemaal niet bezighielden met hoe ze eruit zagen, deed ik dat wel. Uren stond ik voor de spiegel en ik had de meeste gekke gedachten. Zo fantaseerde ik over een beenverlengende operatie want anders zou ik nooit model kunnen worden. Ik dacht: in China doen ze dat vast wel! Gewoon een stuk bot ertussen.

Body Dysmorphic Disorder

Mijn ouders, twee nuchtere Limburgers, vonden altijd dat ik me aanstelde. Body Dysmorphic Disorder kende ze niet en daar werd ook nooit over gesproken. Al vanaf mijn twaalfde wenste ik vurig een neuscorrectie. Maar dat ging absoluut niet gebeuren… mijn ouders vonden het gekkenwerk. Pas op mijn achttiende, toen ik geen toestemming meer nodig had, heb ik zelf de stap genomen. Natuurlijk met afkeuring van mijn ouders. Die vonden het verschrikkelijk. Dat ik ook fillers en Botox liet prikken, vertelde ik maar niet.

Na mijn neusoperatie was ik natuurlijk nog niet tevreden. Urenlang kon ik mijn neus inspecteren en ik zag allemaal kleine bobbeltjes en eigenaardigheden. Ik ben ontelbaar veel keren terug geweest bij de plastisch chirurg en ze werden gek van mijn gemierenneuk.

Diagnose BDD

De aandoening legde veel druk op mij en in het dagelijks leven functioneerde ik steeds slechter. Ik ging liever werken dan naar school, want ik was alweer aan het sparen voor de volgende behandeling. In de jaren die volgende heb ik vanalles laten doen… ik was een proefkonijn voor de cosmetische industrie en er ging ook een operatie gigantisch mis. Na een ooglidcorrectie op mijn drieëntwintigste was er teveel huid weggehaald en kon ik mijn ogen niet meer goed sluiten. Ook had ik een zeer beperkt sociaal leven. Ik schaamde me altijd voor mijn uiterlijk en als ik dan met iemand was, vroeg ik veel bevestiging.

Het was tijdens een consult voor liposuctie bij een andere kliniek, dat er voor het eerst werd gesproken over BDD. De plastisch chirurg wilde de operatie niet uitvoeren omdat ze aanvoelde dat er iets niet aan de haak was. Ze verwees mij door naar een psycholoog.

Veel spijt en late diagnose

Terugkijkend op de afgelopen jaren, vind ik het heftig wat ik allemaal heb laten doen. Had ik toen maar geweten dat ik BDD heb, dat had veel geld bespaard en complicaties voorkomen. Toen ik bij de psycholoog terecht kon, was het eigenlijk al te laat. Ik was enorm mager, vermoeid en had allemaal lichamelijke mankementen. Mijn leven was niet ‘normaal’ meer.

Als kind voelde ik me al extreem lelijk en dit veroorzaakte gedragsproblemen. Zo at ik weinig (nog net geen eetstoornis), was ik erg op mezelf en had ik geen motivatie voor een studie.

Een vroegtijdige diagnose had veel leed kunnen besparen. Niemand denkt aan BDD, ik werd vaak bestempeld als een zeer onzeker kind. En ik wist zelf goed te maskeren dat er écht iets aan de hand was.

Na het gesprek bij de psycholoog viel alles op z’n plek. Ik besloot mijn diagnose te googelen en bleek niet de enige vrouw bij wie Body Dysmorphic Disorder pas op latere leeftijd wordt gediagnosticeerd.

Therapie en lotgenoten

De behandeling die volgde is erop gericht om de klachten te verminderen en mijn dagelijks leven makkelijker te maken. Ik heb mijn ouders bij dit traject betrokken en ze hebben spijt dat ze het niet eerder hebben gezien. Door cognitieve gedragstherapie, exposure therapie, groepstherapie en medicatie kan ik nu leven met BDD. Natuurlijk vind ik mezelf nog steeds geen aantrekkelijke vrouw, maar ik geef geen geld meer uit aan allerlei onnodige cosmetische behandelingen. Ook sta ik positiever in het leven en ben ik begonnen met een opleiding.

Kenmerken Body Dysmorphic Disorder

• Onzekerheid over het uiterlijk
• Walgen van (delen) van het gezicht of lichaam
• Extreme vergelijking met anderen
• De spiegel vermijden of juist vaak in de spiegel kijken
• Constant bevestiging zoeken
• Geïsoleerd leven
• Onnodig op zoek gaan naar cosmetische behandelingen en chirurgie
• Het uiterlijk verbergen met make-up of kleding 

Denk jij dat je een stoornis in lichaamsbeleving hebt? Ga dan naar de huisarts!

Denk jij aan zelfdoding? Je bent niet alleen. Neem contact op met 113 Zelfmoordpreventie via www.113.nl of bel 113 (lokaal tarief) of 0800-0113 (gratis).

Stress? Zo creëer je meer rust en balans