Angelina van Twist Column Gisteren, 07:37

Leestijd: 6 minuten

Leiderschapscoach Angelina: ‘Trots zijn op jezelf is geen arrogantie’

Angelina van Twist is Internationaal Leiderschapscoach, schrijver en spreker. Met ruim tien jaar ervaring begeleidt ze mensen naar meer eigenaarschap, moed en zelfliefde. In haar columnsreeks voor BEDROCK deelt ze inzichten over trouw zijn aan jezelf, durven kiezen en dat wat gebeurt als je écht eigenaarschap neemt over je leven. Vandaag gaat ze dieper in op trots zijn op jezelf. Want in haar optiek is dat een daad van liefde die we allemaal vaker mogen toepassen.

Er zijn van die momenten in het leven waarop alles lijkt te schuren. Waarop je de dagen doorkomt op wilskracht. Waarbij je opstaat, functioneert, glimlacht, maar diep vanbinnen voelt dat je op je reserves leeft. Je laadt op in flarden, je adem zit hoog, je hart voelt moe. Misschien zit je nu midden in zo’n periode. Misschien net eruit. Misschien zie je het voor je, zoals een golf die je voelt aankomen. Hoe dan ook, als je bovenstaande herkent, is deze column voor jou.

Kijk eens goed naar jezelf

In tijden van drukte en doorgaan, vergeten we soms te zien wat er werkelijk toe doet. We focussen op wat nog moet, waar we tekortschieten, wat beter kan. Maar zelden staan we stil bij wat we allang dóen. Wie we allang zijn geworden.Je bent moe, dat weet ik. Je hebt veel doorstaan. Dingen die anderen misschien niet eens weten. Verlies. Teleurstelling. Twijfel. Momenten waarop opgeven de makkelijkste keuze leek. Waarop je dacht: ik weet niet meer hoe. En toch ben je er nog. Misschien niet in volle glorie, misschien niet op je krachtigst — maar je staat. Je ademt. Je draagt jezelf, soms wankelend, maar altijd met iets in jou dat weigert op te geven. En dat verdient erkenning.

De kracht die niemand zag

Er is een bepaalde kracht die we zelden vieren: de stille kracht. De kracht van doorgaan zonder applaus. De kracht van helen zonder schijnwerpers. De kracht van innerlijk werk — dat diepe, onzichtbare proces waarin je laag voor laag afpelt wat niet meer van jou is.Je hebt strijd geleverd in stilte.Tranen weggeveegd op plekken waar niemand het zag. Gesprekken gevoerd met jezelf, midden in de nacht, om jezelf overeind te houden. Je hebt teleurstellingen verwerkt die je eerst verdoofden en later lieten groeien. Je hebt keuzes gemaakt die niet door iedereen begrepen werden, maar die wel klopten voor jouw hart.

Dat is moed. Dat is kracht.

Geen kracht die zich in het openbaar laat zien, maar kracht die geworteld zit in wie jij bent. In je doorzettingsvermogen, je zachtheid, je trouw aan jezelf, zelfs als je onderweg even kwijt was wie dat ook alweer was.

Waarom we vaak vergeten trots te zijn op jezelf

We leven in een tijd waarin vooruitgang vaak gemeten wordt in zichtbare resultaten. In cijfers, prestaties, doelen. Maar de échte overwinningen — die zie je niet altijd terug op papier. Die zitten in de zachtere lagen: in hoe je leert luisteren naar jezelf. In hoe je leert loslaten. In hoe je blijft voelen, ook als dat pijn doet.

We zijn zo gewend om alleen het eindresultaat te vieren, dat we vergeten hoe bijzonder het proces is.

Elke keer dat je je bed uitkwam terwijl je eigenlijk wilde blijven liggen: winst.
Elke keer dat je iets zei wat waar was voor jou, ook al trilde je stem: winst.
Elke keer dat je rust koos, waar je vroeger doorging: winst.

Trots zijn op jezelf is geen arrogantie — het is een daad van liefde. Het is erkennen hoeveel je al hebt gedragen, doorstaan, geleerd. Hoe vaak je gevallen bent en toch weer opstond. Hoe vaak je de zachtheid in jezelf terugvond, zelfs nadat het leven je hard had geraakt.

Je bent niet wat je hebt meegemaakt

Soms raken we zo verstrikt in onze worstelingen dat we vergeten wie we daaronder zijn. We identificeren ons met het verdriet, met de vermoeidheid, met de strijd. Maar je bent niet je pijn. Je bent niet je fouten, niet je verleden, niet de momenten waarop je brak. Je bent degene die erdoorheen ging. Degene die zich bleef openstellen voor het leven, hoe moeilijk ook. Degene die bleef geloven, al was het maar een klein vonkje. Degene die bereid was te voelen, te reflecteren, te groeien. En dát maakt jou krachtig. Niet omdat je perfect bent, maar omdat je echt bent.

Wees alsjeblieft wat trotser op jezelf

Dus bij deze mijn pleidooi: wees trots, met alles wat je in je hebt. Niet alleen op de grote mijlpalen, maar op elk klein moment waarop je koos om niet op te geven. Op de nuance. De zachtheid. De traagheid waarin je leerde opnieuw te beginnen. Want je hebt zoveel doorstaan. En er straalt nog steeds een kracht in jou, een vuur dat niet dooft. Misschien is het even flakkerend. Misschien klein. Maar het is er. Het is jouw vuur. Jouw kompas. Jouw waarheid. Je bent niet voor niets zo ver gekomen.

De wereld mag dan soms hard zijn, maar jij bent sterker. Niet omdat je niets voelt, maar juist omdat je voelt — en toch blijft liefhebben. Blijft proberen. Blijft groeien. Ik hoop dat je dat zelf ook begint te zien.

Oefening: Spiegelmoment

Heb jij het idee dat je dat trots zijn op jezelf wel iets meer mag voeden? Doe dan de volgende oefening…

Neem vandaag vijf minuten om even echt naar jezelf te kijken. Niet vluchtig. Niet functioneel. Maar met aandacht.

1. Ga voor een spiegel staan.
   Zet je telefoon uit, adem een paar keer rustig in en uit, en kijk jezelf aan.
2. Spreek jezelf toe.
   Hardop of zachtjes. Zeg:
   “Ik zie je. Ik weet dat je moe bent. En ik ben trots op hoe ver je bent gekomen.”
3. Herhaal dit in je eigen woorden.
   Benoem iets specifieks: een keuze die je hebt gemaakt, iets dat je hebt doorstaan, iets dat je hebt geleerd. Sluit af met:
   “Ik erken mijn proces. En ik blijf zacht voor mezelf.”
4. Schrijf daarna op wat er in je opkomt.
   Geen oordeel, geen filter. Laat de woorden stromen.

Dit eenvoudige moment van erkenning kan verrassend veel in beweging zetten. Niet omdat het iets oplost, maar omdat het iets opent: verbinding met jezelf. En vanuit die verbinding ontstaat de ruimte om verder te groeien, op jouw manier.

Tot slot: jij bent het bewijs
Je bent het bewijs dat je meer kunt dragen dan je dacht. Dat zachtheid geen zwakte is, maar wijsheid. Dat doorgaan niet altijd hard rennen betekent, maar soms simpelweg: blijven ademen. Dus houd je hoofd omhoog en je hart sterk. Je verhaal is nog lang niet af.

Over Angelina van Twist
Angelina van Twist is Internationaal Leiderschapscoach, schrijver en spreker. Met ruim tien jaar ervaring begeleidt ze mensen naar meer eigenaarschap, moed en zelfliefde. Een ingrijpend verlies – het overlijden van haar vader – bracht haar tot een confronterende vraag: Wat als later eerder komt, eerder dan verwacht? Die vraag werd het begin van een nieuw hoofdstuk. Ze besloot het roer om te gooien en haar werk toegankelijk te maken voor een breder publiek. Inmiddels inspireert ze dagelijks ruim 27.000 mensen via haar snelgroeiende Instagram-account, waar ze openhartig deelt over persoonlijke groei, innerlijke kracht en leven in volle aanwezigheid.

Nee, trots is niet hetzelfde als arrogantie (dit is het verschil)