Josephine Kay Liefde & Seks 8 jan 2020, 06:00

Leestijd: 4 minuten

Waarom we op foute mannen vallen en de goede laten gaan

Je hart gaat sneller kloppen als je hem ziet. Als je aan ‘m denkt voel je dat je wangen warm worden en als je bij hem in de buurt komt is de spanning te snijden. Hij is zo stoer, zo kalm en oh zo mannelijk. Zijn afstandelijke gedrag zorgt ervoor dat je juist meer wil. Die ondoorgrondelijke houding van desinteresse boeit je en zijn lichte arrogantie drijft je tot waanzin, maar is tegelijkertijd precies wat hem zo spannend maakt. Diep vanbinnen weet je dat hij waarschijnlijk niet goed voor je is. Maar tóch ben je tot ‘m aangetrokken like a bee to honey.

Waarom val je op deze man? Wat maakt hem zo aantrekkelijk en die lieve buurjongen die altijd de deur voor je openhoudt niet? Deze man reageert niet op je berichten en kijkt niet eens naar je om. Terwijl die buurjongen je dagelijks vraagt hoe het met je gaat, betrouwbaar is, lief is, jou aanbidt en dit ook laat blijken en ga zo maar door. Eigenlijk perfect. Bah, onaantrekkelijk.

We vallen juist op degene die niet goed voor ons zijn

Volgens Alain de Botton vallen we juist op degenen die niet goed voor ons zijn. Terwijl we denken dat degene op wie we verliefd worden alleen ons geluk voor ogen heeft, en daarom hebben we voor hem of haar gekozen. Alain: “We zijn veel perverser dan dat. Geschikte kandidaten – geduldige, begripvolle en betrouwbare gegadigden – wijzen we meestal net af.” Maar hoe komt dit dan?

Wat je aantrekt is blijkbaar het gebrek van de ander. “Het feit dat iemand zich moeilijk kan hechten of zich juist enorm aan je vastklampt. Je kiest voor iemand z’n wond, voor de pijn die je herkent. We denken dat we in de liefde geluk zoeken, maar waar we in werkelijkheid op uit zijn, is vertrouwdheid.”

Vind je vast ook leuk: Podcast tip: wereldberoemde relatietherapeute Esther Perel lanceert nu een podcast over werken

Aha. Maar dit slaat op mensen die zijn opgevoed door hulpbehoevende ouders, ouders die strikt waren of vernederend. Maar volgens de Botton vragen ouders die liefdevol hun kinderen hebben opgevoed juist weer heel veel aandacht en liefde in return van hun kinderen. Je kunt het dus niet goed doen blijkbaar. En als je dan iemand ontmoet die heel liefdevol met je omgaat (denk aan die buurjongen), en eigenlijk perfect zou zijn voor een relatie, vind je dat onaantrekkelijk en saai.

De geschikte is saai

Volgens Alain is het gevoel dat je ervaart bij een geschikte relatie-kandidaat meer dan saaiheid. “Eigenlijk voel je afkeer, omdat die persoon voor jou iets bedreigends heeft. Voor iemand die liefde heeft leren associëren met weerstand en afstand, komt iemand die warm en open is, heel bedreigend over. Zo’n man of vrouw doet hun innerlijke structuur wankelen. Ze voelen zich comfortabeler bij iemand die hen frustreert op de manier die ze van vroeger kennen.”

Verlatings- en bindingsangst

Nu komen we toch weer terug bij de klassieke verlatings- en bindingsangst eigenschappen. We schreven hier al eerder over: “Zodra het erop lijkt dat er commitment moet worden aangegaan, breekt er paniek uit. Gesprekken worden opeens awkward, er ontstaat irritatie en onbegrip en vaak blijft een van de twee verward achter. Misschien herken je je eigen gedrag hierin, of dat van je nieuwe liefde? Kan zijn dat jullie verstrikt zijn geraakt in het spel van bindings- en verlatingsangst.”

Luister ook: Bedrock Talks: over verslaving, liefde en spiritualiteit met Jan Geurtz

Daarom zijn we, uit veiligheidsoverwegingen, geneigd voor de partner te kiezen die ons op een afstand houdt. Die kan niet te dichtbij komen en kan je (denk je) minder hard kwetsen dan iemand die helemaal voor je gaat.

Maar naast het bescherm-mechanisme worden we volgens de Botton ook verliefd op iemand die iets heeft waar wij niet genoeg van hebben. Jij bent extreem sportief, altijd vrolijk en praat niet graag over je gevoelens? De kans is groot dat je eerder geneigd bent om te vallen voor iemand die dichter bij zijn of haar gevoel staat, minder rechttoe-rechtaan in het leven staat en ook weleens in een bad mood kan zijn. Dat ken jij namelijk niet (of minder), en dat maakt het interessant.

De oplossing

Alain de Botton denkt dat een relatie al een grote kans van slagen zou hebben als je elkaars gekte leert kennen voordat je in een relatie stapt. “Eigenlijk moet je, zodra je merkt dat iemand je opwindt, vragen: ‘Hoe gek ben jij eigenlijk? Wat zijn jouw afwijkingen?’ En vervolgens moet je uitleggen wat er allemaal niet klopt aan jou. Dat is het voordeel als je op oudere leeftijd een relatie begint: je kent jezelf beter. Jonge mensen hebben wildere seks en een betere huid, maar als je wat ouder bent, kun je makkelijker je masker laten vallen en toegeven: ‘Kijk, ik heb zes relaties verpest. Als ik bang ben en me kwetsbaar voel, kruip ik in mijn cocon.’ Dat is wat ik volwassen liefde noem.”

Meer lezen over love?

• Alain de Botton over hoe de romantiek de liefde heeft verpest
• Wat is duurzame liefde? We willen allesverslindende hartstocht, maar leer het ‘gewone’ waarderen
• Dit is het gevaar van te lief zijn in de liefde