Redactie Psychologie 27 feb 2020, 06:00

Leestijd: 3 minuten

Waarom staan we zo vaak tegenover elkaar? Samen is beter dan alleen

Wat doet angst toch gekke dingen met mensen. Steeds weer zie ik het om me heen. Het verleden analyserend is het vaak angst die ons mensen de gruwelijkste daden heeft doen plegen. Zo hebben we achter een man met een gek snorretje gestaan, een heel volk de dood in gejaagd, om wat? Waarin verschillen wij mensen nou wezenlijk?

Op het eerste gezicht, kunnen we enorm verschillend zijn. De een trekt zich terug, waar de ander van zich af bijt. De een zingt, de ander danst. De een rent, de ander springt. We zijn stil als we gedenken of we maken luid kabaal bij rouw. We eten vis en vlees of juist niet. Maar als je het hebt over de wezenlijke verschillen, dan vallen die best mee. Want ‘hoe’ maakt dan niet uit; we eten allemaal, we rouwen allemaal, we bewegen en we voelen emotie.

Waarom staan we als mensen vaak tegenover elkaar?

Waarom dan, staan we zo vaak tegenover elkaar? Het blijkt een onderdeel van de mens, het uitsluiten van de ander, geeft een vreemd soort geborgenheid bij elkaar. En als je dat maar lang genoeg doet, dan ga je in de meest vreemde argumenten geloven. Zo hebben we daadwerkelijk geloofd, dat een mens, met een donkere huidskleur minder waard is.

Dat deze tot slaaf gemaakt mag worden. Dat je deze mag afranselen als deze ‘ongehoorzaam’ is. We geloven soms nog steeds, dat wanneer iemand in een (andere) god geloofd, deze achterlijk is.

Luister ook: Luister nú naar de podcastserie over een bewust leven: Bedrock Talks

Samenleven met alle mensen op de wereld, is misschien het moeilijkste wat er is. Samenleven betekent dat het niet om jou gaat, maar om elkaar. Samenleven maakt dat je moet vergeven wanneer iemand fouten heeft gemaakt. En aangezien we allemaal mensen zijn en ook nog eens een product van onze ouders, zullen deze fouten in nooit aflatende mate onder ons blijven.

Maar samenleven is ook onlosmakelijk met de mens verbonden. Samen is beter dan alleen. Samen bereik je meer, samen ben je sterker, samen win je een EK. Als je valt is er iemand om je omhoog te helpen en als je het koud hebt is er iemand om je warm te houden. Alleen samen krijg je kinderen; samen is beter dan alleen.

Tóch zijn er mensen die willen verdelen?

En toch zijn er altijd mensen die willen verdelen. Mensen die liever inhaken op de angst die er is, dan op de verbondenheid. Omwille van geld, aanzien en macht. En of ze dit nu doen op basis van huidskleur, religie of de manier waarop je je leven inricht, maakt voor hen niets uit. Blijkbaar is er door het verdelen van de mensheid voor enkelen winst te behalen.

ij iedere volkerenmoord zie je dat terug. Of het nu de Maafa, de inquisitie, de Holocaust of de Armeense genocide was. Maar ook bij iedere migratiestroom zien we gevoelens van angst die dan weer doorslaan in gevoelens van haat, verhaald naar de meest oppervlakkige kenmerken van de groep waar het om gaat. Meer dan eens gebaseerd op niets, maar gevoed door een machtswellusteling, sensatiezoekers of daadwerkelijke en oprechte, maar ongegronde angst.

Maar als we dit nu dan weten. Als we al onze kennis van het verleden, kennis van onszelf en elkaar gebruiken en een harder geluid laten horen. Dan hoeven we de leugens niet te geloven. Dan kunnen we nee zeggen tegen de gevoelens van angst en gaan geloven in elkaar. Dan kunnen we elkaar beoordelen op ons unieke menszijn, op de binnenkant.

Voordat je moslim, christen of atheïst bent, ben je eerst mens. Je bent eerst man of vrouw, ouder of kind, je bent op zoek naar veiligheid en geluk, zoals iedereen op deze aarde. En wat je ook gelooft of niet, of hoe je er ook uitziet, samen is beter dan alleen.

Meer Bedrock?

• Dit is het grote verschil tussen alleen en eenzaam zijn
• Word je een egoïst als je alleen woont?
• Welke rol speel jij bij het opbouwen van een nieuwe samenleving? Dat is de vraag in The Society op Netflix