Kim van den Oord Maatschappij 24 aug 2020, 06:00

Leestijd: 4 minuten

Marijke was ooit jarenlang veganist en schiet en slacht nu zelf duiven

Soms kom je van die verhalen tegen die je nét even extra aan het denken zetten. Zo ook het verhaal van Marijke Ottema: psychologe, journaliste en ooit veganist. Na jarenlang veganist te zijn, maakte ze om bewuste redenen de switch naar het opnieuw eten van vlees. Maar dan wel uitsluitend vlees dat ze zélf heeft geschoten, gevild en bereid. Zou dit een alternatief voor ons allemaal kunnen zijn als we willen stoppen (of minderen) met het eten van vlees afkomstig uit de bioindustrie?

Na ruim 20 jaar geen vlees te hebben gegeten, gooide Marijke Ottema een paar jaar geleden het roer 180 graden om: ze begon met jagen en startte weer met het eten van vlees.

Van veganist tot jager

De belangrijkste reden waarom Marijke op haar 15e vegetariër en later ook veganist besloot te worden, was door al het dierenleed dat veroorzaakt wordt in de bioindustrie.

Maar ondanks haar sterke overtuiging geen vlees te eten dat uit de bioindustrie komt – waarin dagelijks zo’n 1,7 miljoen dieren worden geslacht in Nederland -, bleef er toch wat knagen en spookte er constant één vraag door haar hoofd: “Zou er een manier zijn om wel dierlijke producten te eten, zonder al te veel leed aan te brengen aan deze dieren?”

Dit vind je vast ook interessant: Hoe het toch kan dat we onze ogen sluiten voor wereldproblematiek (volgens een psycholoog)

Voor een reportage in het National Geographic magazine dook Marijke in de wereld van het jagen en ging ze een jaar lang het veld in om te zien en achterhalen wat de jager drijft.

Dit veldonderzoek nam ze zo serieus, dat ze zich ook inschreef voor een jagersopleiding. Marijke besloot er volledig voor te gaan omdat je volgens haar de jagerswereld alleen goed kan begrijpen, door er zelf een te worden.

Een andere manier van vlees eten

Ottema besloot zich mede dankzij dit onderzoek meer te verdiepen in een andere, diervriendelijke manier van vleeseten. Eentje waardoor het dier volgens Marijke niet meer onnodig hoeft te lijden – iets wat met vlees (en andere dierlijke producten) uit de supermarkt dat veelal afkomstig is uit de bioindustrie wel gebeurt.

In de bioindustrie is dierenleed namelijk nog volop aan de orde. Zo legt Ottema in een podcast van Smaakmakers uit dat voor de productie van melk, koeien constant zwanger worden gemaakt en pasboren kalfjes vaak direct bij hun moeders weg worden gehaald.

Hoe reageren mensen op Marijke’s verhaal?

Marijke’s van-vegan-tot-jager verhaal roept vragen en veel negatieve kritiek op, legt ze uit in een interview. Want ook al hebben de dieren misschien een goed leven gehad, hoe zit het met het ethische aspect? Marijke maakt ten slotte een dier dood zonder dat het dier erom vraagt. Is dat niet raar? Al hélemaal als ex-veganist? En waarom koopt ze niet gewoon lokale producten, of vlees met een biologisch keurmerk?

Lees ook: Waarom biologisch eten niet zo veel voor het milieu doet (en wat je dan wel kunt doen)

Op de eerste vraag geeft Marijke in de podcast niet alleen het antwoord dat de dood bij het leven hoort, maar ook het voorbeeld van overpopulatie: als er genoeg van een populatie is, mag je het volgens haar (op een verantwoorde manier) doden. En daar valt natuurlijk wat voor te zeggen.

Maar ook op het voorstel van biologisch vlees heeft ze een weerlegging: want ook al heeft dit dier dan misschien een beter leven gehad voordat hij stierf, het wordt nog steeds gehouden met het uiteindelijke doel om het op te eten. En dat past niet bij de manier waarop ze tegen dieren aankijkt: als autonome wezens met gevoel. Die vrij zijn.

Moeten we dit allemaal doen?

Eerlijk is eerlijk: ook al kopen we (dierlijke) producten met een biologisch keurmerk, het dier wordt inderdaad grootgebracht met slacht als uiteindelijke doel en vaak weten we ook niet precies waar het product – ook al heeft het allerlei goedkeuringen en certificeringen – vandaan komt.

Is deze manier van vleesconsumptie dan het alternatief voor de manier waarop we nu vlees (en vis) eten en zouden we dit misschien allemaal beter kunnen doen?

Dat is het ethische vraagstuk dat dit verhaal oplevert. En dat is een hele interessante, want waarom zou je wel vlees in de supermarkt kopen als je het niet zelf zou kunnen slachten?

Ook interessant: Biologisch, fair trade of lokaal. Wanneer maak je de juiste keuzes?

Hierop valt te zeggen dat het onrealistisch is dat iedereen in Nederland zijn of haar eigen vlees zou kunnen (en willen) vangen. Daarmee valt er voor het argument van overpopulatie op een gegeven moment ook niks meer te zeggen.

Wat we van Marijke’s verhaal kunnen leren, is dat we in ieder geval bewust een keuze kunnen maken als het gaat om vleesconsumptie. Denk er maar eens over na: waarom koop jij wel of geen vlees en waarom slacht je zelf geen dier dat je wel eet als het uit de winkel komt? Haar ideaal is in elk geval: een wereld waarin we in ieder geval respectvol om gaan met leven.

Food for thought!

Ben je benieuwd naar de podcast van Smaakmakers met daarin Marijke’s hele verhaal? Beluister ‘m hieronder:

Meer lezen over veganisme?

• Veganisme: dit is alles wat je wilt weten over veganistisch eten
• Hoe zo duurzaam mogelijk te eten zonder veganist te worden
• Veganisme: dit is alles wat je wilt weten over veganistisch eten