Jacqueline de Vent Escalante Welzijn 15 jan 2019, 06:00

Leestijd: 4 minuten

Het taboe onder jonge vrouwen: vruchtbaarheidsproblemen

‘We willen jullie iets vertellen…’ De rest van de zin kun je wel raden: zwanger. Het is het zoveelste stel dat nieuws komt brengen waar je niet op zit te wachten. Niet meer in ieder geval, en zeker niet voordat jíj degene bent die dit zelf kan vertellen aan je vrienden. ‘Ja, en het lukte in één keer!’ vervolgt je vriendin. ‘We hadden niet verwacht dat het zo snel zou lukken. Maar ja, we doen het er maar mee.’ Langzaamaan word je steeds bitterder, maar je doe je best om een lach op je gezicht te houden. In ieder geval tot je thuis bent en ongestoord een flink potje kunt huilen.

Je had het je zo anders voorgesteld: je gaat trouwen of samenwonen, geniet even van de tijd die je met z’n tweeën hebt en wilt daarna toch wel graag een kindje. En als je de beslissing maakt om een kindje te krijgen, ga je ervan uit dat het niet heel lang duurt. Helemaal als je nog onder de dertig bent. Snel zwanger worden is dan de normaalste zaak van de wereld.

We gaan ervoor

Maar dat is niet altijd zo. Ik ben ook één van de jonge vrouwen die niet zomaar zwanger kan worden. In 2015 trouwde ik met de man van mijn leven en kort erna besloten we ervoor te gaan: we wilden graag een kindje. Mijn man met iets meer tegenzin dan ik, maar diep vanbinnen wist ik dat het niet makkelijk zou gaan. Ik wilde in ieder geval beginnen met ‘proberen’, een woord dat ik nu niet meer kan uitstaan.

Omdat mijn cyclus nooit regelmatig is geweest, ging ik naar de huisarts. Toen ik haar vertelde dat ik soms cycli had van 52 dagen, zei ze: ‘Dat is normaal. Je bent nog jong en als je na een jaar nog niet zwanger bent, zien we je graag. Voor nu: ontspan en ga vooral verder.’

Dat jaar ben ik vijf keer ongesteld geweest, waarvan onzeker is of ik überhaupt wel een eisprong heb gehad. Na een jaar klopte ik weer bij haar aan, maar telkens zei ze dat we door moesten gaan met proberen. ‘Jullie zijn nog jong en hebben alle tijd.’

Dit vind je vast ook interessant: Hoe Amerikanen zich kapot schamen voor hun lichaam én seks taboe is.

Kralenkettingbeeld

Het jaar erna werden we van het kastje naar de muur gestuurd door mijn huisarts. Op mijn aandringen werden we toch doorverwezen naar de fertiliteitskliniek van het OLVG in Amsterdam. En waar het in de twee jaar ervoor zo stroperig ging, werd nu direct actie ondernomen. Mijn man werd meteen onderzocht (er was gelukkig niets met hem) en bij mij werd een inwendige echo gemaakt.

Ze zagen het vrijwel direct: ‘kralenkettingbeeld’, een beeld dat volgens de medisch specialist veel voorkomt en duidt op Polycysteus Ovarium Syndroom (PCOS). Doordat meerdere eicellen tegelijk rijpen in mijn lichaam, duurt het soms lang tot ik een eisprong krijg. In veel gevallen blijft een eisprong zelfs uit.

Het taboe doorbreken

Nu zijn we tweeënhalf jaar verder. Tweeënhalf jaar vol onzekerheid, honderden euro’s aan ovulatie- en zwangerschapstesten en tientallen vrienden en familieleden die ons voor waren. We zijn oersterk geworden en ondanks de teleurstelling die er elke keer weer is als ik ongesteld word, zijn we als man en vrouw een superheldenkoppel. Ik heb voldoende tijd gehad om na te denken over wat ik had willen weten en willen vinden.

Uiteindelijk kom ik tot de conclusie dat ik meer had willen lezen. Meer over de onderzoeken en over de behandelingen die bestaan. Ik wil het taboe dat heerst op vruchtbaarheidsproblemen doorbreken. Daarom deel ik vanaf nu op Bedrock in een aantal artikelen hoe ik het ervaar om verminderd vruchtbaar te zijn en mijn reis naar de langverwachte en zo gewilde zwangerschap.

Meer lezen over (geen) kinderen krijgen?

• Krijg geen kinderen! Ze maken je relatie kapot en zorgen voor ellende, volgens Alain de Botton
• Wanneer is overbevolkt écht overbevolkt (en hoe verantwoord is het nog om kinderen te willen?)
• Waarom het oké is om géén kinderen te willen