Jeroen Sturing Column 19 jul 2020, 06:00

Leestijd: 3 minuten

Leven met de psychische stoornissen van je vriendin: #5 – Tellen

Het begint langzaamaan winter te worden. Het wordt kouder en de dagen worden korter. Een beproefd recept voor sombere gevoelens en gedachten. Claire huilt. Waar ze tot voor kort nog dolgelukkig was, verschijnen de eerste wolken nu aan de horizon: “Ik voél gewoon dat ik langzaam weer somberder word en ik kan er niets tegen doen”. Mijn hart breekt.

Tot nu toe hebben we altijd kunnen praten over hoe het ging. Kwam Claire thuis van haar werk als barista, dan vertelde ze over die grappige leverancier die was langsgekomen of over die rare klant die altijd het moeilijkste broodje op het menu bestelde.

Niet alleen de dagen, maar ook haar verhalen worden met de dag korter, tot op het punt dat ik alleen nog maar ‘wel oké’ hoor op de vraag hoe het op het werk was. Na een werkdag blijft ze steeds langer in bed liggen. 

Lees ook: Leven met de psychische stoornissen van je vriendin: #1 – De signalen

Kusjes in getallen

Rond Sinterklaastijd vertrekken we voor een weekend naar mijn ouders in Groningen. Hier gebeurt iets raars. Van het ene op het andere moment begint ook haar dwangstoornis meer op te spelen. Ze moet het lang hebben geprobeerd te onderdrukken, maar tijdens een wandeling komt het aan de oppervlakte. 

Terwijl we door het bos achter mijn ouders lopen, tik ik speels op haar billen. Ze daagt me uit om er nog een achteraan te geven en dat doe ik. Later geef ik haar een kus. Snel drukt ze er nog een achteraan. Zo gaat het het hele weekend door, totdat de patronen langzaam duidelijk worden.

Ook lezen: Leven met de psychische stoornissen van je vriendin: #2 Een buitenaardse liefde

Mijn aanrakingen en kusjes zijn onderdeel geworden van haar getallendwang. Gevoelsmatig van het ene op het andere moment moeten alle liefdevolle tikken op haar billen, alle plagerige prikjes en alle stiekeme kusjes in even getallen worden gegeven. Ga ik hier niet in mee, dan raakt Claire in paniek.

Doe ik hieraan mee?

Vanaf het moment dat ik het doorheb, sta ik voor een gigantisch dilemma. Ik vind het nog tot daar aan toe dat ze 4 keer op het knopje voor het stoplicht drukt, maar dit? Ga ik mee in wat ze van mij vraagt, of probeer ik voet bij stuk te houden na een oneven aantal gegeven kusjes?

Ik ga voor dat laatste. Claire schiet door het dak van paniek en de rust in huis is weg. Het duurt niet lang voordat ik toegeef en zo gaat het zo’n 10 keer op een dag. En hoe meer ik erop let om niet in haar getallendwang mee te gaan en probeer om op een oneven getal uit te komen, des te meer ik zélf aan het tellen ben.

Ik houd mezelf voor dat het ook beter voor Claire is, als ik mijn poot stijf houd. Ondanks de enorme paniek die zich van Claire meester maakt als ik niet in haar dwanghandelingen mee ga, weet ze heel goed hoe het voor mij voelt. Ook zijzelf staat in strijd. Een strijd waarin de ziekte het toch weer elke keer wint van het rationele. Toch geeft ze zelfs een keer toe dat het voor de ziekte beter is om er niet in mee te gaan.

Ik worstel enorm en heb voor het eerst geen idee hoe ik met haar stoornis om moet gaan. 

Jeroen Sturing (24) is partner van Claire, die worstelt met een depressie, een dwangstoornis en een persoonlijkheidsstoornis. In deze column beschrijft hij de leuke en minder leuke dingen van zijn bijzondere relatie. Samen hebben ze de podcast Stoorzender.

Meer lezen van Jeroen?

• Leven met de psychische stoornissen van je vriendin: #3 Dagboek uit Amerika
• Leven met de psychische stoornissen van je vriendin: #4 – Het jubelende Instagram bericht