Joanne Wienen Maatschappij 8 dec 2020, 06:00

Leestijd: 4 minuten

Kleine moeite, groot gebaar (stuur eens wat vaker een kaartje naar je oma)

Ook last van een schuldgevoel omdat je je opa en/of oma minder vaak spreekt dan je zou willen? Wilbert van de Kamp bedacht er iets op: Omapost.

Mijn opa en oma zijn de liefste ter wereld. Vroeger, toen mijn sociale leven nog bestond uit school en buiten spelen, zag ik ze bijna wekelijks. Ze pasten op mij en mijn zusjes, ik ging er regelmatig logeren en het was altijd feest als mijn opa zijn befaamde pannenkoeken bakte of oma haar appeltaart.

Hallo schuldgevoel

Inmiddels zie ik ze een stuk minder. Omdat ze niet meer bij mij in de buurt wonen en omdat – hallo schuldgevoel – ik vaak niet de moeite neem om ze op te zoeken.

Niet omdat ik het niet wil, maar ja… er zijn zoveel andere dingen te doen. Feestjes te bezoeken, borrels te plannen, deadlines die gehaald moeten worden.

Tip: 6 x een random acts of kindness nu we ze het meest nodig hebben

Regelmatig voel ik me daar schuldig over. Ik héb mijn opa en oma tenminste nog. Zou ik niet juist nu alles op alles moeten zetten om daar nog van te genieten?

In mijn zoektocht naar wat ik kon doen om meer betrokken te raken in het leven van mijn opa en oma, stuitte ik op Omapost. Een sympathiek initiatief dat in 2014 werd opgericht door Wilbert van de Kamp. Bedrock sprak hem over zijn idee.

Wilbert over Omapost

Wilbert: “Ik was op een Startup Weekend in Groningen. In zo’n weekend verzin je in één weekend een bedrijf en werk je het zoveel mogelijk uit. Ik ging er alleen heen voor de gezelligheid, maar tijdens de borrel aan het begin had ik het met twee meiden over hun oma.

Opeens realiseerde ik me: ik ken mijn oma eigenlijk helemaal niet zo goed. Ik weet dat ze lekkere kippensoep maakt, en nog nét dat haar voornaam Joke is, maar niet veel meer.”

Lees ook: Time to unite: 4 tips om anderen te helpen in tijden van corona

Omapost was al snel geboren. Het idee: stuur maandelijks – of vaker, wanneer je dat wilt – een kaartje met daarop een foto en een tekstje uit jouw leven. Zo leer je je oma (en/of opa) beter kennen.

Wilbert: “Voor mij ligt dat dicht aan tegen hoe ik het met vrienden doe: je ziet iets op Instagram voorbij komen en wilt er meer over weten. Dan bel je elkaar even op. Echt een middel om met elkaar in gesprek te komen dus.”

Maandelijkse post

Sindsdien stuurt Wilbert zelf maandelijks een kaartje naar zijn oma Joke. “Ik woon in een oud huis in Leens en vaak staat er op de kaartjes een foto van iets in huis, of iets dat ik hier heb meegemaakt.

Ik probeer mijn oma mee te nemen in mijn leven. Het leuke is dat we naar aanleiding daarvan vaak gesprekken hebben over hoe haar leven vroeger was.

Een ander voorbeeld is een kaartje met een lekkere maaltijd: sindsdien praten we elke verjaardag even over eten en deelt mijn oma bijvoorbeeld recepten die zij lekker vindt. Mijn opa vindt nieuwe dingen namelijk meestal niet lekker: hij is meer van aardappel-groente-vlees.”

Tastbare herinneringen

Nadat het idee in 2014 werd bedacht, werd een dik half jaar geleden de Omapost-app gelanceerd. Nu worden er wekelijks zo’n 400 kaartjes verstuurd. “We krijgen regelmatig een bijzonder kaartje of gedichtje van een oma in de bus, waarin ze ons vertelt dat ze helemaal opfleurt door de kaartjes.

Het meest bijzondere verhaal kwam wel van een meisje dat ons – kort nadat haar oma overleed – stuurde dat ze in het huis van haar oma aankwam en daar allemaal kaartjes op de kast zag staan. Kaartjes waren superbelangrijk voor haar oma.

Must read: Waarom onthouden we niet alles? En wanneer sneuvelen herinneringen?

Dat meisje stuurde ons: als jullie niet hadden bestaan, had ik de laatste maanden mijn oma niet zoveel kaartjes gestuurd. Dat is écht bijzonder.”

Meer dan een like

In 2017 kwam Omapost in het nieuws. Nadat de Amsterdamse burgemeester bekend maakte ernstig ziek te zijn, las Wilbert een blog van Frederieke Hegger waarin zij schreef dat onze generatie vaker iets moet doen.

‘Meer dan een tweet, meer dan een like’. Nadat Hegger Wilbert een berichtje stuurde met de suggestie of Omapost iets kon doen, zijn ze gelijk begonnen met het opzetten van Eberhardpost.

Wilbert: “Iedereen die dat wilde kon een kaartje sturen om Van der Laan sterkte te wensen. Gratis, want ik wil daar niks aan verdienen. Uiteindelijk zijn er bijna 1000 kaartjes verstuurd.

We kregen ook nog een persoonlijke brief van Eberhard van der Laan. En ja, ook dan heb je weer haters die zeggen dat het een koude actie is. Maar voor ons is het dat niet. We gunnen mensen dat ze tastbare herinneringen aanmaken, niet alleen in de digitale wereld.”

Ik ben fan. En ga nú een kaartje sturen naar mijn opa en oma.

Meer lieve gebaren?

• 6 x een random acts of kindness nu we ze het meest nodig hebben
• Time to unite: 4 tips om anderen te helpen in tijden van corona
• Hoe je tijdens de donkere dagen extra goed voor jezelf kunt zorgen