Tanja Terstappen Psyche 26 okt 2018, 06:00

Leestijd: 6 minuten

Generatie Y: alles draait om mij (maar hoe erg is dat eigenlijk?)

Mensen vinden van alles van de millennials / Generatie Y / Generatie Me; hoe je het ook noemen wil. Het is echter de grootste generatie ooit én we gaan op den duur natuurlijk het stokje overnemen van de generaties voor ons. Dat zou voor problemen kunnen zorgen, wordt gedacht. Omdat we een stuk egocentrischer en luier zijn. Maar is dat wel echt zo? Er zijn allerlei feiten die erop duiden dat millennials een egocentrische, luie generatie zijn. TIME somde ze op: narcistische persoonlijkheidsstoornis wordt nu drie keer zo vaak gediagnosticeerd bij mensen in hun twintiger jaren dan bij de generatie die nu 65 jaar of ouder is, bewees de National Institutes of Health. 40 procent van hen vindt dat ze om de twee jaar een beloning zouden moeten krijgen, ongeacht hun prestaties. Ze zijn geobsedeerd met roem; er willen meer meisjes PA van een celebrity worden dan een hooggewaardeerde functie als bijvoorbeeld senator, liet een studie in 2007 zien.

Millennials zijn schijnbaar zo overtuigd van hun eigen grootsheid dat 60 procent van hen denkt te kunnen aanvoelen wat goed en slecht is, ongeacht de situatie. En ze zijn lui: meer mensen tussen de 18 en 29 wonen bij hun ouders in plaats van met een partner, volgens Clark University. Bovendien streeft slechts 60 procent naar een baan met meer verantwoordelijkheid, in tegenstelling tot 80 procent van de twintigers in 1992.

Generatie Y: alles draait om mij (maar hoe erg is dat eigenlijk?)

Evolutie

Maar om Generatie Y af te schepen als narcistische nietsnutten gaat wat ver, schrijft TIME in hetzelfde artikel. Millennials plukken de vruchten van de evolutie. That’s all.

De industriële revolutie maakte individuen veel machtiger. We konden opeens met gemak naar een stad verhuizen, een eigen bedrijf beginnen en organisaties starten. De informatie revolutie zorgde er bovendien voor dat individuen technologie in handen kregen om concurrentie aan te gaan met grote organisaties: hackers vs. bedrijven, bloggers vs. kranten, terroristen vs. de staat, YouTube-regisseurs vs. studios, etcetera. Millennials hebben hierdoor gewoonweg alles voorhanden om in hun uppie de wereld te ontdekken.

Zelfvertrouwen

Bovendien bedachten ouders ergens eind jaren ’70 dat heel veel zelfvertrouwen hun kinderen succesvol zou maken en dus prezen ze hun kroost de hemel in. In eerste instantie leek dat ook heel nuttig, want dat grootse zelfbeeld was heel voordelig om een baan te krijgen of iemand op te pikken in de kroeg. Overdreven zelfvertrouwen blijkt alleen niet per se geschikt om een baan of relatie ook echt goed te houden. Roy Baumeister, psycholoog aan Florida State Universiteit en schrijver van ‘Self-Esteem: The Puzzle of Low Self-Regard’ zegt erover: “Het was een eerlijke vergissing. Kinderen met een hoge eigenwaarde deden het beter op school en hadden minder kans op verschillende problemen. We hebben alleen later pas ingezien dat eigenwaarde een resultaat is, niet een oorzaak.”

Jean Twenge, psychologe aan de San Diego State University en schrijfster van het boek ‘Generation Me and The Narcissism Epidemic’ is het daarmee eens: “Als kinderen klein zijn lijkt het schattig om ze te vertellen dat ze zo bijzonder zijn, een prinses of een rockster of wat er ook op hun T-shirt staat. Als ze 14 zijn is het alleen minder schattig.” Al die eigenwaarde zorgt ervoor dat ze teleurgesteld worden als de wereld ze niet steeds bevestigt hoe geweldig ze zijn.

Vergelijken

En dan is deze generatie als geen ander opgegroeid met de mogelijkheid zich te vergelijken met anderen. Millennials groeiden op met reality-TV shows (waarvan de meesten een soort documentaires waren over narcisten) en daarbij komt bovendien de bewijsdrang door social media.

Als iedereen vertelt over vakanties, feestjes en promoties, ga je je eigen leven ook opblazen om mee te doen. En als je dat goed genoeg doet kun je misschien zelfs wel een microcelebrity worden, zegt Professor psychologie W. Keith Campbell van de University of Georgia. En dat wil deze generatie maar al te graag.

Nederland is een nieuwe ‘mindschool’ voor millennials rijker (en het ligt in een klooster)

Toch moeten we de boel meer in perspectief zien. In 1979, schreeft Christopher Lasch in ‘The Culture of Narcissism’, “De media geeft betekenis aan, en versterkt dus, narcistische dromen van roem en lof, moedigt gewone mensen aan zich te identificeren met de sterren en de kudde te haten, en maakt het steeds moeilijker voor hen om de banaliteit van het dagelijks bestaan te accepteren.” Je zou best kunnen zeggen dat die ‘narcisme-epidemie’ waar mensen zo negatief over doen het vervolg is van een trend die al aan de gang was.

Er is geen nieuwe soort opgestaan ofzo, mensen zijn enkel gemuteerd om zich aan te passen aan hun omgeving, schrijft TIME. Want als je niet langer afhankelijk bent van mensen en bedrijven met ‘macht’, ga je steeds meer kijken naar de mensen in je directe omgeving. En dankzij social media en het kijkje dat influencials je geven in hun leven, vallen zij ook binnen die directe omgeving.

Overvloed

Er is overvloed en wat deze generatie doet, is zich daaraan aanpassen. Millennials accepteren autoriteit misschien niet, ze storen zich er ook niet aan. Het is de eerste generatie die niet zo enorm rebelleert als vorige generaties. Ze hebben die behoefte ook niet. Waarom zou je ook?

Je kunt kiezen uit een enorme hoeveelheid carrière-opties, je kunt wisselen van baan wanneer je wil en met gemak je eigen bedrijfje starten. En dankzij online dating, Facebook en de mogelijkheid om mensen te ontmoeten van over de hele wereld, hoeven we niet meer te trouwen met iemand die je op school of in je eigen stad ontmoet hebt.

Bovendien kunnen vrouwen dankzij technologie steeds makkelijker zwanger worden tot ver in hun veertigste en dat maakt het mogelijk om grote beslissingen uit te stellen. Alles kán ook gewoon, dus waarom zou je niet alles uitproberen?, pleit TIME in het voordeel van deze generatie. Makes sense.

Woodstock

Het lijkt allemaal wel mee te vallen met dat egocentrisme en die luiheid dus. Millennials zijn serieus en optimistisch. Maar hoewel ze goed zijn geïnformeerd, zijn ze niet van de grote acties. Ze omarmen het systeem. Ze zijn eerder pragmatische idealisten, eerder knutselaars dan dromers. Hun wereld is zo plat dat ze geen leiders hebben en daarom hebben revoluties van Occupy Wall Street tot op het Tahrirplein minder kans van slagen dan acties vorige generaties.

Groenten nemen de plek van vlees in (en millennials zorgen hiervoor)

Millennials zijn gewend aan goedkeuring, dus dat zoeken ze. Ze verafgoden celebrities niet, ze doen met ze mee en meten zich eraan. Nieuwe ervaringen zijn belangrijker dan spullen en deze generatie heeft enorme last van FOMO. Maar ze gaan niet naar een kerk, zelfs niet als ze in een god geloven, omdat ze zich niet kunnen vinden in zo’n groot instituut. Ze zijn cool, gereserveerd en niet per se gepassioneerd. TIME pleit ervoor dit te leren begrijpen, omdat deze generatie het stokje uiteindelijk zal moeten overnemen.

Want zoveel verschillen millennials niet van vorige generaties. Ze worden misschien als meer narcistisch bestempeld, maar dat is alleen maar omdat het meer zichtbaar is dan ooit. “Stel je voor dat de babyboomers YouTube hadden, hoe narcistisch zou dat lijken?” vraagt Senior Vice President of Human Intelligence bij Spark SMG Scott Hess in zijn Ted Talk, ‘Millennials: Who They Are and Why We Hate Them’.

“Kun je je voorstellen hoe frickin’ veel Instagram posts van spelende mensen in de modder tijdens Woodstock er voorbij zouden komen? Ik denk dat we millennials de schuld geven van de technologie die ze nu eenmaal tot hun beschikking hebben.”