Rolien Sandelowsky Psyche 18 dec 2016, 06:00

Leestijd: 5 minuten

Een prachtig verhaal over de liefde, die ontstond door een zeer bijzondere ontmoeting

Gisteravond vond ik mijn weg door de bush naar huis in het licht van de maan. Volledig Europees naïef was ik in eerste instantie in de veronderstelling dat de hosts van het pittoreske ecopark heel strategisch verlichting hadden aangelegd, tot ik me realiseerde dat de felle schijn van the good old maan kwam. Ik voelde me betrapt en verwonderd in één.
Vanochtend werd ik wakker om de zonsopkomst te bekijken die een glinsterende rechte baan in het water schoot en inmiddels hoog boven de bergen uitpiekt terwijl ik oploskoffie drink en met een zonnebril op in thermospyjama achter een laptop zit in een openluchtkeuken. Ik hoop dat je brein visueel is ingesteld en wellicht ook een beetje dromerig, want ik voel me een kind van de zon en de maan en hoop dat gevoel te kunnen delen.

Een knappe 40’er met levensverhaal

Ik bevind me momenteel in de Golden Bay van Nieuw-Zeeland, een baai aan de noordelijke kust van het zuidelijke eiland en het is hier magisch. Niet alleen omdat de natuur je elke twintig minuten doet verbazen door compleet van gedaante te verwisselen, maar omdat de mensen hier zo vriendelijk, verwelkomend en grappig zijn dat je van de ene in de andere herinnering rolt.

Is dít de reden dat je geen liefde vindt?

Gister liftte ik van de ene kant van de baai naar de andere (wat hier rustig 3 uur kost) en werd een deel van de rit verzorgd door een knappe veertiger met kind en levensverhaal. Ik prees me gelukkig dat ik kon veinzen dat mijn hakkelende Engels door mijn foreigner-status in plaats van de aantrekking kwam en binnen no time zaten we in een persoonlijk gesprek.

Intiem gesprek over intimiteit

Ik had alle redenen om onbegrensd open te zijn, want de kans dat ik deze Nieuw-Zeelander ooit nog eens ging zien was vrijwel nihil en los daarvan, wat is eigenlijk de reden waarom we zo vaak onze kwetsbaarheden achter gesloten deuren houden?

Toch voelde ik een barrière om zomaar alles te vertellen, omdat onze standaard staat van zijn toch een kleine slag om de arm houdt om niet alles wat je over jezelf denkt te weten direct met iedereen te delen. Maar nadat bleek dat we allebei van bananen en avocado’s houden en op ons 22e alleen door Kroatië hebben gereisd bleek de band beklonken en belandden we in een intiem gesprek over intimiteit.

Een mooi gesprek

We speculeerden over de mogelijkheid dat de evolutietheorie niet is gedreven door het doorgeven van genen, maar het verzekeren van liefde en vroegen ons af of fysieke intimiteit kan bestaan als emotionele of mentale intimiteit mist.

Uit een oneindige rits van psychologische en zelfs fysiologische onderzoeken blijkt immers dat de mens niet kan leven zonder intimiteit. Dat het ontvangen en geven van liefde net zozeer basisbehoeften zijn als eten, kleding en een warme plek om te slapen. Een maaltijd, pyjama en appartement zijn inmiddels via internet gemakkelijk te verkrijgen, maar hoe zit dat met de liefde? Onze enige basisbehoefte waar we niet alleen een ander wezen voor nodig hebben, maar die ook niet af te dwingen is.

Per ongeluk verliefd

Om me heen zie en hoor ik mensen die met een boodschappenlijst de vleesmarkt op gaan, en niet naar huis willen voor ze een exemplaar hebben gevonden dat aan alle eisen voldoet. Als deze mensen mazzel hebben worden ze gaandeweg per ongeluk verliefd op iemand die helemaal niks met dat lijstje te maken heeft, maar als ze pech hebben settelen ze na verloop van tijd voor iemand die het meest in de buurt komt van wat zij als perfecte partner hebben bedacht.

Pech, omdat liefde ‘m volgens mij vooral zit in het onverklaarbare. In het voelen van een gedeelde frequentie met iemand, die je later pas gaat rationaliseren om te kijken of er eventueel iets praktisch uit kan voortbestaan. Maar het mooiste gedeelte speelt zich af op de grens van je onbewuste en je waarnemende brein, dat twijfelachtige moment waarop je je beseft dat hier iets moois aan de gang is en of die ander dat ook door zou hebben.

5 boosters voor instant meer zelfliefde

Dat geldt overigens niet alleen voor romantische liefde, maar ook voor instant vriendschap, bewondering, waardering en soms het maken van een keuze. Of voor een gesprek in een volgestouwde auto in de gloeiende namiddagzon door de velden van een van de mooiste landen ter wereld.

We bespraken hoe liefde en kwetsbaarheid verweven zijn, en dat liefde tonen vrijwel één op één gelijk staat aan het afzetten van je dagelijkse masker, met alle risico’s van dien. Dat je een ander vertrouwt om meer van jou te zien dan je zelf wellicht bekend is en die kennis over jou met zich mee zal dragen, ongeacht hoe het verhaal zich verder verwikkelt.

Snelle verbindingen

Deze knappe man (ik wist na 3 kwartier vrij veel van hem, maar niet zijn naam) bekende dat hij door de jaren heen had ondervonden dat fysieke intimiteit hem niet zoveel opleverde zonder een emotionele connectie. Hij vertaalde emotionele connectie als het wederzijds tonen van kwetsbaarheid, en hoe hij zich afgewezen kan voelen als iemand het niet waardeert wanneer hij zich kwetsbaar opstelt.

Hij vertelde beter te willen worden in het herkennen van de kwetsbaarheid van een ander, omdat hij zich inmiddels vooral bewust was van zijn eigen moment van ontmaskering. Hij deed me in die 3 kwartier weer realiseren hoe snel verbindingen kunnen ontstaan waar we soms een leven lang aan vasthouden.

Hij zette me af onder een grote boom in de schaduw en terwijl ik de hoofdstraat van het dorpje inwandelde vroeg ik me af wat er zou gebeuren als ik me terug zou haasten en zijn nummer of adres zou vragen. Het voelde alsof ik zou spelen met het lot en iets na zou jagen wat niet de bedoeling was. Soms ontmoeten we mensen om alleen een klein stukje mee op te rijden, om een inzicht te delen wat zich daarna weer in verschillende wegen vertakt. En misschien is het wel de liefde die ons leert het een van het ander te onderscheiden.

Meer zelfliefde of dankbaarheid ervaren? Dit is waarom je gedachten veranderen zo moeilijk is