Moos Lamerus Psyche 13 nov 2017, 06:00

Leestijd: 3 minuten

Ben je echt gelukkiger mét kinderen, of slaat die beredenering nergens op?

Pexels

Een gesprek met een kersverse ouder leert dat een kind hard werken is: weinig slaap, onverflauwde engelengeduld, het klokje rond verschonen en voeden. Kortom, je sociale leven hangt aan de wilgen. ‘Maar’, verzekeren de ouders ons, ‘het is het allemaal waard’. Eén glimlach van je kind is genoeg om al je zorgen te laten verdwijnen en over te lopen van geluk. ‘En? Hoe bevalt het moederschap?’
‘Wacht even, Storm probeert iets duidelijk te maken met die huilaanval geloof ik.’
‘Gaat het wel een beetje?’
‘Nou, ik kan wel een borrel gebruiken. Maar ja, borstvoeding hè? En een nachtje gewoon doorslapen zit er ook al niet in voorlopig.’

Ongemakken en offers

Maar klopt dat wel, van die glimlach? Weegt het geluk dat ouderschap brengt op tegen alle ongemakken en offers? Om deze vraag te kunnen beantwoorden hebben Katherine Nelson en haar collega’s in 2014 een meta-analyse uitgevoerd van de wetenschappelijke literatuur over ouderschap en geluk.

Lees ook: Waarom iedereen zou moeten opvoeden zoals homoseksuele ouders

De zoektocht naar het antwoord begint met de realisatie dat verschrikkelijk veel factoren een rol spelen in de relatie tussen ouderschap en geluk: leeftijd van het kind, geslacht van de ouders, gezinssamenstelling, financiële situatie, ga zo maar door. Dit complexe samenspel van factoren hebben Nelson en haar collega’s met een grondige analyse proberen te ontrafelen.

Vaders vs. moeders

Voorzichtig concluderen de onderzoekers dat vaders gemiddeld net iets gelukkiger lijken te zijn dan moeders. Een mogelijke verklaring zou kunnen zijn dat vaders vooral spelen met hun kind en moeders doorgaans het leeuwendeel van de opvoeding op zich nemen en daardoor meer tijdsdruk en stress ervaren.

Voortbordurend op de tragiek van de moeders is de bevinding van Nelson dat gescheiden moeders over het algemeen minder gelukkig zijn dan samenwonende moeders. Verder moeten jonge moeders het gemiddeld gezien afleggen tegen oudere moeders (lees: boven de zesentwintig), in termen van geluk althans.

Hamvraag

En wat we allemaal al weten, het opvoeden van peuters en tieners is geen pretje. Naarmate het kind ouder wordt (de puberjaren niet meegerekend) zien we een duidelijk stijgende lijn in levensvreugde tot ver na het moment dat de kinderen uit huis zijn gegaan. Misschien zijn ouders wel het gelukkigst op het moment dat de kinderen eindelijk uitvliegen…

Ook interessant: Vergeet mindfulness: de zoektocht naar jezelf brengt je nergens

Oké, hoogst interessante open deuren ingetrapt wat betreft ouderlijk welzijn in verschillende constellaties. Tijd voor de hamvraag. Hoe zit het met het geluk van ouders ten opzichte van kinderlozen?

Wereldschokkende uitkomst

Dit is een lastig vraagstuk, de groepen zijn moeilijk met elkaar te vergelijken. Om maar een complicatie te noemen: in beide groepen zullen mensen voorkomen die niet bewust hebben gekozen voor hun situatie. Denk aan mensen die geen kinderen konden krijgen, of aan een man die helemaal geen vader wilde worden.

Het onderzoek stelt, voor zover het rekening kan houden met alle complicaties die komen kijken bij deze vergelijking, dat ouders en niet-ouders over het geheel genomen nagenoeg even gelukkig lijken te zijn. Een wereldschokkende uitkomst!

Genieten van de glimlach van een kind

Wanneer we echter kijken naar het zogenaamde eudaimonische aspect – in hoeverre ouders en niet-ouders hun leven als zinvol ervaren – zien we wel een significant verschil. Mensen met kinderen ervaren gemiddeld gezien meer zingeving. Of een betekenisvol leven een onlosmakelijk onderdeel is van geluk of ´slechts´ een kers op de taart, daarover steggelen de wetenschappers nog.

Persoonlijk sluit ik mij aan bij het standpunt van de geluksonderzoekers Katherine Nelson en Sonja Lyubomirsky: zingeving is een onderdeel van geluk en kinderen zijn dus écht de moeite waard. Gelukkig maar.